Üye
(117 Puan)
|
Aforizmadan Sayılır Mı Yalnızlığım?:
“Dışarıda kar yağıyor, benim içime yağmur.” dizesinin can’a işleyip ruhumu esir alması kadar garipsemiyorum aşk’ın yok oluşunu. Bir olguyu inkar edebilmek için önce onu kabul etmek gerekliliğinin dayanılmaz tezatlığı ve kibri içerisindeyim. Bir aşka daha yenik başlamanın ve yenik bitirecek olmanın haklı gururunu taşıyorum. Aşk neredeydi, kimdeydi ve son görülme tarihi neydi?
Yine de can suyu ümit olan her aşk için şiir yazılır da aşkta karşılık beklemeye nedendir akıl sır erdirememişliğim? Aklından geçen yolların kalbine gidenlerle kesişmesi, tüm yolların ona çıkmasına rağmen senin bir türlü o yoldan çıkamayışın. Bir süre sonra yolda var olduğunu dahi hatırlayamayacak kadar silüetleşmen.
Çözümsüzlüğü, Araf’ta kalmayı mağruriyetine yediremeyen tüm deliler kadar yalnız ve hırçınım bu gece. Neden Tanrım bu deli olma halini ruhuma bahşetmişliğin, ben mi istedim aklımın bir güzelde bir güzel yitmesini?
|
