Üye
(13 Puan)
 
|
B/aşkentim :
Artık gördüklerime yaşayaşacak olduklarıma şaşırmıyorum. Hala buradaysam bu bir tesadüf olamaz. Sanal dostluklar kurduğum hayallerin bir çoğunun içimde patlaması gibi bu günlerde. Sanırım kimse benim için benden önemli olmamalıydı. Fakat nerede yanlış yaptıysam bir yerde birisini yanlış tarafıma koyduğumdan oldu . Kırgınlıklar kızgınlıklar iyileşmesi güç olan yaralarımdı sadece. Kimini hep biraz
daha fazla sevmek umudu ile yaşamaya devam ettim , devam eden bu hayatta neden daha fazlasını beklemek suç olsun ki.
Onu geçen sene kış kıyametin içinde burada buldum . Sanki beni iyileştirecek bir gülüşü vardı . Sonra tekrar iyi niyetime yenildiğimde bir seçim yapmam gerektiğini gördüm . İkisindende vazgeçmek o kadar zorduki aklım ikilemlerin içindeki labirentlerin duvarlarına çarpıp beynimin tam ortasında yankı yaptı .
Ya onu kaybedecektim , yada bir başkasının ölumune razı olup bir ömür boyu vicdan mahkemesinde yargılayacaktım . Tabi geçmişimdeki hatamın kıskançlık oyunu olduğunu tahmin edemedim . Bir insanın hayatının son bulmasına nasıl göz göre göre razı olablirdim ki . İşte tam da burda seçim yaptığım yerde pismanlıklarım diz boyu . Yenildim içimdeki niyetlere we gülüşü ile bana iyi gelen insandan vazgeçtim .
Zafer kazandı , kutladı ve sonra şutladı . İçim acımadı canım yanmadı . Ben kurtulduğuma o bir kere daha kazandığına sewindi hepsi bu. Şimdi tüm zincirlerimi koparmışken bel bağladığıma gülüşüme gitmek kolay zannederken en büyük engeller çıktı karşıma . Başka birisi , başka bir aşk . Elbette olacaktı , ben ardımda bırakıp giderken beni beklemesini isteyemezdim hakkım yoktu buna.
Sonra kurtulduk tüm engellerden , birbirimize kaldık geceleri onu dinlemek onunla konuşmak daha bir hoş olmaya başladı , sonra bereber ağlayıp güldük birbirimize hayatlarımızdan bahsettik , birbirimizi tanıdıkça daha bir yakın olduk . Sanki koşa koşa ona gitmelere başladım ben . Sonra bir şey oldu ne olduğunu anlamadım yine koptuk birbirimizden. Tam 4 ay o kadar kızgın o kadar kırgındım ki tek bir mesaj tek bir çağrı atmamak için nasıl savaşlar verdiğimi ben biliyorum . Birbirimizi özlemiştik , beraber ağlamayı beraber gülmeyi ama eskisi kadar hiç güçlü değildik .
Dün onu tam burada kırdım . Bağırdım , duymadığı sözleri söyledim haketdi yada etmedi bilmiyorum ama ben ona ilk defa küfür ettim burda . Sabaha kadar uyuyamadım , arayamadım tek bir mesaj atamadım . Beni frenleyen gururum mu yoksa onun hayatında başkası olmasımı bilmiyorum burası karma karışık .
Fakat ona burdan tek bir şey söylemek istiyorum başka türlüde sesimi duyuramam artık tüm yolları kendi ellerimle ufacık bir sinirle yok ettim . Çünkü bir dört ay sonra yine gelişine yeniliceğimi biliyorum .
Sende benim hayatımsın , sende benim için çok özelsin . Birbirimize kızsak sinirlensek öfkelensekte hayatımızda kimle olsa bile biz birbirimize bağlıyız. Sana olan duygularım aşk değil . O bambaşka sana hisstiklerim en zor anımda hep benimle elimden tutmandi. Bir gün ağladığını hissettiğimde döneceğim sana . Zamana ihtiyacım var. Mutluluklar
B/aşkentim.
|
