Üye
(96 Puan)
|
Bal Acısı:
İlk kavgamız bile tatlıydı. Daha yakınlaşmanın, normale sığmanın tatlı hazzı vardı. Ama bunda, önce kesif ve bol hüzünlü bir koku yayıldı etrafa, yerini tiz-hafif ama ağır olan tuz kokusu aldı, gözyaşların tuzu... Basık bir hava oluşmuştu, nefes almayı zorlaştıran... Etrafı su bastı, her yeri ıslak görüverdi gözler... Bir urgan geçirildi ağza, hıçkırıkları bastırsın diye... Sonra bir film başladı, onu-onun yüzünü-siz kavramını hatırlatan bir film... Sonra yaşlı- gaddar bekçi geldi, ayrılığı teslim etti ve bekledi. Bekçi büyük bir hazla iki kadını izledi..İki kadın vinç getirdi, temelini demirden yaptıkları binayı yıktılar...Sonra tüm hatlar arızalandı, telefonlar kapandı. Gece ile baş başa kaldı iki kadın... Yelkovan akrebe cilve yapmaya başladı, zaman ilerledi... Telepati kurdu telefonlar, bir mesaj geldi ``hayatımda kal ki, bende gitmeyeyim...`` (2.52), kadın okudu; tebessüm ayrılık korkusunu yendi, gözyaşı; söylenen kötü şeyleri bastırdı. Diğer kadın, emin olduğu gerçeği savurdu: ``paramparça bile olsam, ben seninleyim...``(2.53). .. Sessizlik yelkovanın üçlük cilvesini izledikten sonra, telefon; puslu ve tebessümlü sözlerle sessizliği kovdu: ``uyuyalım o zaman birlikte, sımsıkı sarılalım...``
Öncekinden daha samimi bir tebessüm karşıladı, mesajı. Ama kadın ala gözyaşlarının limanındaydı. Göz yaşını yasaklayan vapur daha kakmamıştı. Kadın ağlamayı durduramayınca, beni böyle kabul et hali aldı: ``omzunda ağlayacağım ama...`` izni almaya çalıştı... Ritmler rutinlikten sıkıldı ve iki kadının sesini ağırlamaya koyuldular. Kadın ``ağlama`` dedi, anlaşılan izin koparılamamıştı. Ama sesin voltajı-debisi-rakımı değişmişti.``Ağlama`` dedi yine ve kadın zor bir gayret durdurdu ağlamasını. Sonra iki kadın sessiz bir anlaşma yaptı ve iki kadın sustu, biri uyudu, öteki konuşmaya başladı. Daha öncede yaptığı gibi o uyuyunca, saklılar kelimelere döküldü.Biri uyudu ama dinledi, öteki konuştu ama dinlediğini bildi. Soluk alışverişi doldurmadı bu sefer havayı, kadının ağlamaklı sesi , diğer kadının sessiz dinleyişi yer etti havada. Sonunda kalbi hem parçalayan, hem onaran o iki kelime yaptı finali. Final beğenildi, telefon kapandı...
Ve yaşlı, gaddar bekçi öfkeyle; emaneti ``ayrılığı`` alıp, daha öfkeli adımlarla uzaklaştı...
|
