Üye
(3 Puan)
|
bir`` umut `` şiiri:
küçük istavritin öyküsü
• serdar siralar`in bir siiri..
kucuk istavrit, yiyecek bir sey sanip
hizla atildi capariye
once muthis bir aci duydu dudaginda
gumbur gumbur oldu yuregi
sonra hizla cekildi yukariya...
aslinda hep merak etmisti
denizlerin ustunu
neye benzerdi acep gokyuzu,
bir yanda buyuk bir merak
bir yanda olum korkusu.
``dudagi yariklar`` denir,
sanslidir onlar, hani
gorup de gokyuzunu, insani
oltadan son anda kurtulanlar.
ne care balikcinin parmaklari
hoyratca kavradi onu
kucuk istavrit anladi yolun sonu.
koca denizlere sigmazdi yuregi.
oysa, simdi yuzerken
kucucuk yesil legende,
ansiz uzanivermis dostlarina
degisiyordu minik yuzgeci.
insanlar gelip gectiler onunden
bir kedi yalanarak bakti gozunun icine
yavasca karardi dunya
basi da donuyordu.
son bir kez dusundu derin maviyi,
beyaz mercani bir de yesil yosunu.
iste tam o anda egilip aldim onu.
yurudum deniz kenarina
bir opucuk kondurdum basina
iki damla goz yasindan ibaret sade
bir torenle saldim denizin sularina.
bir an oylece bakakaldi
sonra sevincle dibe daldi.
gitti tum kederimi sokup atarak,
tesekkuru de ihmal etmemisti.
bir kac degerli pulunu
elime, avuclarima birakarak.
balikci ve kedi saskin baktilar yuzume.
sorar gibiydiler neden yaptin bunu niye?
``bir gun dedim, bulursam kendimi
yesil legendeki kucuk istavrit kadar caresiz,
son ana kadar
hep bir umudum olsun diye...
|
