Üye
(26 Puan)
 
|
cezmi ersözden 2:
Bir şizofrendim artık...
Yalanlar söylüyordum,
hem sana hem de ona...
Kendimi tanıyamaz olmuştum.
Hangisi bendim? İçimdeki, o güzelliğiyle dünyayı elde etmeye kışkırtılmış,
karanlık ve ilgi tutsağı kadın mıydım;
yoksa uğruna hayatından vazgeçmeye hazır olduğu aşkına mahkum, ezilmiş, kapılarda bırakılmış,
verdiği güven ve taşıdığı masumiyetle sana cazip gelmeyen o sevdalı kadın mı?
İkisi de olmak istemiyordum.
Ama ikisinden de vazgeçemiyordum.
Sanki biri olmazsa diğeri yıkılacak gibiydi.
Birbirinden nefret eden ve birbirinin varlığına tahammül edemeyen
bu iki benlikle yalnız kaldğımda çıldıracak gibi oluyor,
ağır ağır ruhumu öldürüyordum....
|
