Üye
(4 Puan)
|
Cinayete kurban gittim…:
En kusursuz cinayet, birinin yaşama sevincini öldürmektir.
Paula Coelho
Sessizce ve hızlı olmadı iliklerinden ruhuna ilerleyen çok ağır ve acılı bir süreçti.
Dünya, insanlar sonra kendim başrolü oynadım. Yarım kalmışların farkındalığı insanı
karanlık dehlizlere sürükler. Nedenini bilmediğin fiziksel ve ruhsal duygularla savaşa girdiğinde her darbenin
kendine vurulan bir tokat olduğu ve sana daha çok zarar verdiğini anlarsın. İnsanlar yanındayım demekle kalmaz
telkin etmeye ve ters psikoloji uygulamaya çalışırken anlamsızca sessiz ve boş bakışların içinde susmayan çığlıklar, keder
ve hüzünle herşeyi dondurmak istersin. Hareketleri, sesleri ve düşünceleri durdurmak. Bir anlık sadece minik bir an donsa
sanki hayatın flu görüntüsüne ve hızlı akışına odaklanabilirsin ama durmaz sanki takip etmeye çalıştıkça yorulursun.
Arabayla seyahat ederken yoldaki çizgilere dalıp midenin bulanması ve kendini kötü hissetmen gibi orda olmak istemezsin
arabadan inmek ve nefes almak istersin. Kapana kısılmış ve dayanamayacak duruma geldiğini kusmak üzere olduğunu
ve bunu yapmanın doğru olmadığını düşünürsün. Yanındakiler torba uzatır ama sen sadece inmek istersin bu çözüm değildir.
Kusmak bile o rahatsızlığı dindiremez ilaçlar nane şekeri gibi bastırmaya çalışır ama yapamaz. Başın döner ve kafanı bulduğun
yere koyar gözlerini kaparsın orada olmadığını düşünür ve derin bir uykuya dalarsın inene kadar bu uykudan uyanmak istemediğin
için uyanmak üzere olsan bile kendini zorlar ve uyumaya devam edersin..
Dilinden şu kelimeler dökülür bitene kadar beni uyandırmayın.
Eğer uyandırmaya çalışırsanız gözlerimi daha sıkı yumarım ve kulaklarımıda kaparım.
|
