Üye
(65 Puan)
 
|
Emanetçi...:
Durduğum yerde bekliyorum şimdi; derdim nedir bilmiyorum.
Bir şarkıdan geçmeye çalışıyorum ama o benden geçmiyor.
Hava soğuk hatta elinde gelse ıslanacak bu şehir az sonra bir zaman içinde
Ben hergün birilerini gönderiyordum elimi bile sallamayamadan.
Gün geldi alıştım buna; öyle bir şeydi ki gözlerim dolmaz olmuştu
Gidene aslda kal demezdim, giden umrumda değildi, çünkü gidiyordu
Devran dönüyor, bir gün ben gittim; kimse görmedi, sessizce ve sabaha karşıydı.
İşte o zaman anladım üzüyormuş bu beni; göndermek değil gitmek acıtıyormuş.
O yalnızlık ansızın keskin bir bıçak gibi kesiyormuş yüreğini insanın
Gece keskinleştiryor herşeyi, ne varsa hiç ayırt etmeden
Ve sadece insanın gözü köreliyormuş;
Bir otobüs yolculuğu düşün; giderken aldıklarındır sana kalan aslında
Ben giderken görmüyormuşum baktığım şeyleri
Yalnızlık palto giymiş kendini sıcak tutarken, ben soğuktan titriyormuşum...
Tarih az önceyi gösteriyordu bittiğinde,
İçinde geçenleri sıraya dizdim onlar da çıktılar...
Daha fazlasını söylemeye ne gerek var ki...
Güzeldi yazdıkların ve güzeldi içimden geçirdiklerin.
PAN PAN PAN diye bir ses duydum kendi içimden.
Yardım istiyordu; üstelik kurtaracak kişi bendim.
Hava soğuk, dalgalar keskin ama yola çıkmalıydım.
Bu kez yol değil gideceğim yer önemliydi;
Kurtarmam gereken bir ben vardı içimde bir yerde...
|
