Üye
(375 Puan)
|
Gitti:
Gitti..
Ardında doldurulması güç bir boşluk bırakarak gitti..
Hayata yeniden başlıyor gibiyim.İlk önce yaşamayı öğrenmeliyim.Yaşamayı öğrendiğimde gerisi akıp gidecek zaten.Sivri yanlarıma,ani çıkışlarıma alışkındı,sakinlikle karşılar ve sakin ses tonuyla sakinleşmemi sağlardı.Artık bunlara katlanacak,beni sakinleştirecek biri ”O” yok!Acıyla bilemek yerine yumuşatmalıyım artık sivri yanlarımı..
Canım yanıyor.Teksir edip dağıtıyorum yüreğimdekileri.Bende kalanı fırlatıp atıyorum soğuk bir kaldırım taşına.Başında oturup hüzünleniyorum,içim çıkana kadar ağlayıp,ardıma bakmadan kalkıp gidiyorum.
Şuan içinde bulunduğum,atlatılabilirliğine inanamadığım abartılı acıların geçeceğine inandırabilmeliyim kendimi,inanmalıyım..
Bensiz her şeyin daha güzel olacağına inanıp,bensizliği denemeye giden kadının ayaklarına şuursuzca da olsa ”Döner mi acaba?” diye bakmayı bildim yalnızca.Dön demeyi unuttum..
Çok yorgunum..Yeni çelişkiler,yeni ilişkiler yaşayamayacak,yeni yerler keşfetme merakımı da sürdüremeyecek kadar yorgunum bu aralar.Bitmesi istemediğim tüm zamanlar sona erdi artık..
Korkuyorum..
İçinde bulunduğum duruma alışma ihtimalim korkutuyor.Çünkü alışkanlık olan biteni sıradanlaştırır biliyorum..
ŞİMDİ DÜNYA YIKILSA ÜZERİME UMRUMDA BİLE DEĞİL…BEN BU ACIYI BİLİYORUM İKİNCİ DEFA YAŞIYORUM ÇÜNKÜ…GEÇİCEK BU DA BİTİCEK BİLİYORUM..AMA YA YIKILAN HAYALLER ONLARA NE OLACAK..ÖDEYEBİLİR MİSİN BU GÜNAHIN BEDELİNİ.. AMA BİRİCİĞİM BİL Kİ BENDE Kİ EMANETİN ÖMRÜMÜN SONUNA KADAR GİZLİ MABEDİMDİR… ÇOK SEVİYORUM SENİ…
|
