Üye
(375 Puan)
|
Kin Kusuyorum:
Dayanamadım artık. Seni beklemekten yorulmuştum. O kadar zamandır ne sesin vardı ne tenin. Yazık değilmiydi banada? Kimsesiz,yalnızca karanlığı tek başına kucaklamak kolay mıydı sanıyorsun? Yalnız ve çaresiz…
Ya hayallerim de dahil olmak üzere gitmeliydin benden ya da ektiğim acılar da dahil olmak üzere yanan kalbi söndürmeliydin. `` Gücün var mı? `` diye sormuyorum sana.
Uzat ellerini,karşındayım. Neden kaçarcasına tavırlar? Nedir bu gerginliğin sebebi? Hani mesafeler aşkı öldürmez derlerdi? İnancım kalmadı kimseye dediğimde kötü bakışlar adeta saplanmıştı bedenime. Yalan mı söyle? En güvendiğim sen bile koparıp attın ya beni içinden… Kime inanmam gerek?
Kolay olmamalı. Verdiği sözü yerine getirmeyenin namert değil mi adı?
Yazık sana; acınası haldesin… Aciz bedenini ayaklarımın altına almaya değmezsin.Evet;kin kusuyorum. Aşkın mideme oturdu,sindiremedim. Benim aşkım sana gerçekten fazla gelmiş.İnanmamıştım. Kalbin saf duygularla beslenmeye alışkın değilmiş.
Kördüm,göremedim.Sağırdım,duyamadım.Lal olmadığım halde konuşmadım/konuşamadım… Saygım vardı en az senin kadar,sevgim vardı sonsuz…Belli ki susmak herşeye çözüm değilmiş. Üç maymunu oynamak yaraları iyice kanatırmış da anlayamamışım. Bu kalpten çıktın ya artık hiç bir kalpte barınamazsın(!) Geç-tin gittin ya hoyratça sakın geri dönmeye kalkma! Gururumdan değil;çarpıp çıkacağın kalpte halden düşmesin. Kimbilir;O’nun benim kadar direnmeye gücü olmayabilir….
|
