Üye
(90 Puan)
|
Kırılmayan Sandalye:
Sen bir sandalyesin;
Tahtası cilalı ,döşeme kumaşı ekoseli,
Arka sol bacağı kırık bir sandalye...
Dengesi oturanın sırrı olansın.
Taşırsın sohbet kervanının alaylı yükünü.
Pinokyo`yu dahi sollarken yaratılış mucizen,
Ahşabının kıvrımlarını kıskanır çiçekler...
Testereye sürtünmek için telaşlanır
Tasarımının hammaddesi ağaçlar,
İntihara koyulur uğrunda topyekûn...
Güvenilir göğsüne ne canlar dayandı,
Eksik sol bacağına çemkirdi kafesin...
Laleli Belkıs`ı içeriye çağırırdın,
Perde bilirdin ettrafınızda çevirilen ipi,
Dönerdi başın gözgöze zıplarken,
Kendini öptüğünde çatlamıştı
Masumiyet kalıntısı sol bacağın...
Çizgi film gibi sessiz ve neşeliydi
Kendinle tokalaşman.
İpucu dağıttın karikatür yaşlarında
Dışa dönük koz dağıtırken,
Dağıttın kendini cahil asiliğinle...
Kapalı kutunda cesaretinle sarmaş dolaş
Oturamadın...
Avutamadın uzun saçlarını
Dalga dalga boynuna dolanan,
Erkeği mest eden buklelerini.
Met edilen naif tenini...
Aldatamadın topuklu ayakkabıları,
Aldanmadın cins cins karşına dizilen
Sakallı tavla zarlarına...
Ellerinle güreşmekten çok çektin,
Çekinmedin duyanlardan kavganı,
Sevdanın eteğinden çekemedin
Bileğinin mührünü...
Kuru kuru ağlardın,içlenirdin.
Nedeni yoktu;
Islanmaları gerekirdi kirpiklerinin,
Gözlerinin dibi parlamalıydı...
Burnunu ısıtırdı göz yaşın,
Mıknatıstı pesimistliğe sol kırığın.
Nedenlerin vardı ,nedensizliklerin...
Asla kendi kendine çelme takmazdın,
Takmadın kimseyi,
Takılmadın yetimliğine...
Çılgın entarine takılamazdı çalı çırpı,
Koşar adım tercihindeydi kaderin...
Üşürdün demlenmekten...
Burnun acır göz yaşının tuzundan,
Dilinle dudağını yalarken farkederdin,
Tadın tuzun başkaydı senin...
Kırığının acısızlığı vururdu damağının haddine...
Kırık sol bacağını ısırmıştı vaktiyle huzur...
Tesadüf ki mutluluk bulaşmıştı,
Alengirli duygular sepmişti,
Omzundan askısını düşürmüştü yalnızlık...
Sıkı giydirmişti Tanrı seni yollamadan,
Hiç bir afet söndüremedi ateşini...
Annen bilmezken doğdun sen,
Tarih farketmezken yaşadın,
Öldün toprak örtmezken vucûdunu...
Homojen içtin susadıkça aşkı,
Topalladın...
Sol bacağına sarıldı ruhun ,
Kırığını kaynattı tecellin...
Kurumadan dalların
İzinle çiçek açıcaktır yolların...
Peşin sıra şeffaflığın
Mücize olur ardında kalanlara...
Sansürsüz yaşattığın onca ruh ile
Yeniden rahmine düşeceksin tanrının...
Sen bir sandalyesin;
Tanrının, sol bacağına basıp
Farkederek kırdığı ,
O`na asla kırılmayan bir sandalye...
ideaList_KuZu
|
