Üye
(2 Puan)
|
KirLenen Aşk:
İçimde Bir burukluk var bu aralar yokluğunun burukluğu belki geçer diyorum hep geçer... Kim Ölmüş ki Aşktan ben öleyim diye avutuyorum kendimi gerçekten ölmem dimi diye afallıyorum sonra. Ölüm korkusu sarıyor her bir yanımı içim daha da burkuluyor, yaralarım gene kanıyor. Düşünüyorum da Ölüm kadar acı değil ya yokluğun yitirişlerim bitti artık yitirecek bir şeyim olmadığından değil, bedenimin yorgunluğundan seni yitirmemin sebebi de bu değilmiydi aslında. Kalbimin yenikliği, duygularımın acizliği degilmiydi… Bazen gözlerimi kapatıyorum annem geliyor aklıma ``Yapma kızım! Ağlama`` diyor. Peki, anne diyecek oluyorum hıçkırıklarım durdu yor beni. Elim telefona gidiyor annemin sesini duymak istiyorum omzunda ağlamak istiyorum sonra asıl sözleri geliyor aklıma
``Askı bu kadar iğrençleştirdiniz ``diyor bana o an ne gülümsemesi kalıyor hayalimde nede varlığı yerin dibine giresim geliyor midem bulanıyor, kalbim sancıyor daha da vuruyorum içkiye kendimi… İçmek İçmek İçmek istiyorum ben yapmadım anne, aşka zararım dokunmadı sadece sevdim nasıl anlatacağımı bilemedikçe içiyorum içiyorum içiyorum… Hiçbir şey uyuşturmuyor beynimi Artık midem beni bile kaldırmıyor içimdeki burukluk bir kez daha sancıyor bizim yaptıklarımız hem seni, hem beni hemde aşkı kirletmiş simdi anlıyorum...
|
