Üye
(30 Puan)
 
|
Koltuk Değnekleri:
Seni çok erken tanıdım
Çocukken bile işveliydin nazlıydın
Sahne tozu yutmuş gibi sürekli heyecanlıydın
Bense tanıyamamıştım hislerimi
Sadece
Anlamsızca zevkliydi seninle matematik çözmek
Sen meleğimdin
Ben kanatların kırıkken koltuk değneklerin
Fatih`in fedaisiydim
Korku nedir bilmezdim seni tanımadan önce
Şimdi korkularımdan perküsyon yaptım
Ya terkederse diye başlayan yanlızlık korkusu
Ben senin hiçinsem değersizlik korkusu
Sensiz ne yapardım
Eşittir güçsüzlük korkusu
Sense vazgeçilmez olduğunun bilinciyle rahattın
Canın istedikçe koltuk değneklerini çıkarıp attın
Bazen de taşıdın, yada taşıyamadın
Senin sakat düşüncelerin, ben koltuk değneğin
Sen yoruldukça soluksuz kaldım
Bir türlü kurtulamadığım kötü alışkanlığımdın
Artık kandırmayalım kendimizi
Utandırmayalım bu tek tarafı ağır basan aşkı
Ne senin ihtiyacın var koltuk değneklerine
Ne de ben ebedi hiçliğe prangalı mahkum olmalıyım
|
