YEMİN: Esirgeyen ve bağışlayan aşkın adıyla...
Sana olan sevgime and olsun ki,
Yağmurun üzerine yemin ederim ki,
Çocukluğumu unutabilmek bana nasip olmasın ki,
Ben hiç kimseyi senin kadar sevmedim...
Verdiğim sözler ciğerlerimi söke söke çıksın ki,
Gökyüzü tepeme yıkılıp yıldızlar gençliğimi gömsün ki,
Seni rüyalarımda bile görmek bana nasip olmasın ki,
Senden bir parça bulmadığım kimseyi, verdiğin acı kadar bile sevmedim.
Annemin şefkat ve merhameti üzerine yemin ederim ki,
Bir daha yağmurlarda yıkanmak bana nasip olmasın ki,
İçime hapsettiğim notalar, şiirler ruhumu liğme liğme etsin ki,
Sen de dahil hiç kimseyi gönlümden başka bir yerimle sevmedim...
Denizin, kıyısına olan aşkını hissetmek bir daha nasip olmasın ki,
Benliğimle dalga geçenler sevgiden kat kat üstün kılınsın ki,
Bu şiiri yazanı Allahsız adledenler hak huzurunda haklı çıksın ki,
Ben, sen de dahil hiç kimseye bir daha kalbimi göstermeyeceğim...
Med-Cezir
CEVAPLAR
lezce user
20.08.2016
Üye (11 Puan)
Insan verdigi aciyi bile sevdigi insanlari terketmek zorunda kaliyor yazdiklarinizla hislerinizi hissettim cok ortak hislerle sevmisiz peki sizce bu sevginin agirligindan yuceliginden mi temelli kalmamayi seciyor insanlar ? Ac gozzluluklerinden mi nedir ?
lezce user
20.08.2016
Üye (9 Puan)
Çoğu insanın terketmek tabiatında var malesef. Bizim bünyelerimize ise terkedilmek alışkanlık yapmış zannımca. Hangi dala elimi atsam, hangi dala yüreğimi assam kuruyor, elimde kalıyor. Şahsen benim açımdan durum bu. Gelelim sizin sorunuza, benim naçizane fikrim bencilliklerinden ve doyumsuzluklarından terketmeyi, öylece bırakıp gitmeyi tercih ediyor çoğu insan.
