ANNEME MEKTUP: Küçükken kulağımıza fısıldanan sözcükler gün gelir dünyan olur. Ne öğretilirse sana onu yaşarsın. Canım annem...Her sabah beni önüne oturtup telkinler veren annem...Bana herşeyi göreceksin zamanla ama şunu asla unutma derdi ...Sevginin açamadığı hiçbir kapı, yıkamadığı hiçbir duvar yoktur...Ne bilsin annem artık çelik kapıların yapıldığını ve tek kapıda üç dört kilitin bulunduğunu...Belki de onun gördüğü tek duvar bizim duvarımızdı....İnsan duvarını düşünmemişti. O böyle duvarları da görmemişti hayatında...
İşte bu yüzden annemin her sabah bana verdiği telkinlerle büyüdüm ben...Ne insan duvarı bilirdim hayatımda ne de çelik kapıları...Üstüne sıkı sıkıya kapanan ...Ben herkesinkini ardına kadar açık sanarak büyüdüm. Duyduğum her sözün doğru, anlattığım herşeyin yerini bulduğunu sanırdım.
Evet anne...Senin hiç bıkmadan usanmadan anlattıklarına karşılık hayat her gün söylediklerini yalanlama mücadelesi veriyor...Bir kapıyı çaldığında yüzüne gülenler arkanı döndüğün anda dört duvar arasında yankılanan sesleriyle `kandırdım` çığlıkları atıyorlar. ``Sen içindeki sevgiyi tüketme` derdin ya hep onu tüketmemek için duvarlar örmüşüm ne garip çelişki...Ve ortada o duvarı delebilecek bir tek sevgi kırıntısı yokken hem de...
Kapıyı artık `kim o` demeden açmıyorum mesela...Hani çocukken evimizin kapısını hiç kilitlemezdik, Şimdi ben de kocaman sürme kilitlerle kapatıyorum kapılarımı...Yanıma yaklaşan ve bir yudum sevgi isteyen olunca ya da selam verince biri -her ne kadar sana ihanet etmek istemesem de- niye diye soruyorum artık? Biliyor musun bunu sormak gerekmiş artık ? Kimse bir diğerinin yanında niyesiz bulunmazmış...Ben de soruyorum artık ne yapayım. Hatta sana inanmak isteyişimden olsa gerek her yaşanana niye diyorum? Nedenlerini anlasam da, çözsem de tüm hayatı, kaç duvar yıkılsa da üzerime, ne kapılar çarpılmış olsa da yüzüme; senin için hala `niye` diye soruyorum...Anlamamazlıktan gelmek, alışmamak istiyorum. Ne ekersen onu biçmiyormuşsun...Ne verirsen onu almıyormuşsun...
Hatta kötülük hiç unutulmuyor, hep içerde bir yara gibi saklıyorsun. İyilik kullanım ömrü işi bitince sona eren, hiç gözünün yaşına bakılmadan terkedilen bir şeymiş...İçini gösteren yapılarla dolaşınca kimse merak etmezmiş seni, duvarlar ördüğünde üzerine renkli resimler çizilirmiş bu hayatta...Tüm renkler göz boyamak için.
Şimdi sana soruyorum anne, niye diye...Her anne tanımadığın kimseden bir şey alma tembihlerinde bulunurken, sen niye bana bunları anlattın sanki...Her duvarın farklı, her kapının evimizdeki gibi olmadığını söylemedin...
Seni suçlamıyorum yanlış anlama...Nereden bilecektin, hayatında görmedin ki çirkefliği...Gözünün içine baka baka kimse sana yalan söylemedi ki...Her derdine koştuğun yanında oldu senin. Herkes ne yaşarsa ona inanıyor bu dünyada. Sen de yaşadıklarına inandın o kadar...Şimdi senin inandıklarının hepsi insanlık tarihinde bir `ütopya`...
Yıkamadığım duvarlar yüzünden ne olur anneciğim bana kızma...
CEVAPLAR
lezce user
16.02.2009
Üye (375 Puan)
bir sürü hayaller kurdum seni ararken
ve buldum bir tanem seni: kendi içimde
o kadar sıcak o kadar candan o kadar bendeydin ki
ben sen olmuştum işte peki sen nerde?
annemin anlattıklarını daha iyi anlıyordum artık
seveceksin kızım, bağlanacaksın sende,
evet bağlandım anne hemde delicesine
ve çok sevdim anne olur ya hani ölürcesine…
hep imrendim arkadaşlarıma ve onların aşklarına
ne kadar mutlu ne kadar huzurluydular
ben ne zaman aşık olacağım diye düşündüm hep
aşık mışım meğer, aşk neydi ki anne?
ölürcesine sevmek miydi,
yoksa direnmek mi yalnızlığa delicesine
acı mı çekmekti yoksa,bekleyip de dönmeyeceğini
bile bile
aşk neydi anne:
haykırmak mıydı her şeyi herkese
yoksa anlatamamak mı, saklamak mı kendi içinde
kendini bulmak mı her şeyden zevk almak mı
yoksa kendini kaybedip o mu olmaktı kendi
benliğinde
içinde bulunduğun yalnızlıktan kurtulmak mıydı
tamamen
tek başına olmak, yalnız kalmak mıydı hepten?
aşk neydi ki: keşke anlatsaydın bana annem
hayallerin gerçek olmasıydı
yoksa o hayallerin içinde boğulmak mı
kurduğun hayalleri yaşamak mı
yoksa yaşayamayacağını bildiğin için sadece kurmak
mı?
aşk neydi ki anne:
ona her baktığında gözlerinde ‘kendini’ bulmak mı
aynaya her baktığında ‘onu’ gözlerinde yakalamak
mı?
alışkanlıklarından vazgeçmek mi?
yoksa alışmak mı alışamadığın her şeye?
aşk neydi anne:
tüm sonları başlangıç olan mı
sonu başlangıcında son bulan mı?
aşıkmışım meğer: aşk neydi ki anne.
tüm sınırları zorlayıp delice sevmek mi?
yoksa hiç olmadığın gibi yalnızlığa gömülmek mi
ben anladım artık anne:
tüm sorularımın cevabını aldım hemde…
aşık mışım meğer: aşk buydu işte anne
cevabını bulamadığım Tek bir soru var beynimde
ben onun olduğu : onu bulduğum her yerdeyim
peki o
benim olmayan hangi YERDE……
lezce user
16.02.2009
Üye (30 Puan)
ellerine sağlık gece mavisi hayat bize öğrettikleri gibi değilmiş değilmi
lezce user
16.02.2009
Üye (375 Puan)
değiL keşke hep çocuk kaLsaydım ve kanayan dizLerim oLsaydı kaLbim yerine kanayan diz acısı geçioda kaLp kanadımı ne kan duruyo ne acı bitio keşke hep çocuk kaLsaydımda annemin sözünden çıkmasaydım
lezce user
17.02.2009
Üye (86 Puan)
ya o yıkamadığın duvarlara çarpan aradığın,arayan insan...ya gelmiş ve senin duvarların yüzünden birbirinizi görememişseniz??
lezce user
18.02.2009
Üye (543 Puan)
o duvarLarı yıkacaksın triniti07..düşünsene senin kriterLerine uyan bir insan qeLiyor ve senin yıkamadığın tapuLarın yüzünden birbirinize kavuşamıyorsunuz..yaşarken öLüp öLüp diriLmek qibi birşey oLsa qerek..yık o duvarLarı!
lezce user
18.02.2009
Üye (30 Puan)
ölüp ölüp dirilmek en güzel ifade biçimi olsa gerek
