nacizane tavsiyem açıldığınızda saçılmayın . sonra toparlaması epey zor. her önüne gelene söylemek, her aile ferdine söylemek, kendine söylemek... rahatlamak adına yapılsa da o rahatlamanın bedelini bazen çok ağır kayıplar vererek ödüyorsunuz. verdiğiniz o kayıplar karakatrenizden,ailenizden yaşam standartınızdan oluyor. bu da epey acı. evet evet tahmin edeceğiniz üzere o hikayedeki mal benim. fakat benim şansım hiç beklemediğim kadar dibe vurmuşken hiç beklemediğim andan ailemin beni sarmasıydı. herkes bu kadar şanslı değil. dikkatli olun epey.
lezce user
02.09.2014
Üye (190 Puan)
Bu başlık epey faydalı olmuş, bazı paylaşımları okudum notlar aldım kendime.
Ne zaman; sadece kuzenime
Nerede; bir cafe`de
Kac yasinda ; 28 idim sanırım
sağolsun beni olduğum halimle kabul edebilecek güzel bir yüreğe sahip dostum var ki kendisine rahatça söyleyebildim. Lakin ailem, henüz bahsedemedim. Ama tahmin ediyorlardır gibi geliyor bana çünkü bir takım semptomlar sergiliyoruzdur muhakkak ya da ne bileyim bir şekilde ele verecekmişiz veya vermişimdir gibi geliyor.
lezce user
02.09.2014
Üye (315 Puan)
Buradaki arkadaslari bilmiyorum ama ben 16 yasimda acilmis biri olarak hic pisman olmadim 6 senedir ailemle gorusmuyorum cektigim zorluklari siz tahmin edin artik. Bircok sey yasadim ama asla pisman olmadim. Maske tasimak. Yalan bir hayat surdurmek cok daha zordur eminim. Bu yuzden herkeze onerim butun zorluklara ramen durust olmalari. Aile sizi oldugunuz gibi kabul etmeyecekse zaten aile denilmez. Bilmiyorum belkide ben cok katiyim bu konularda.
lezce user
03.09.2014
Üye (190 Puan)
Haklısın tabi, aile dediğin seni her halinle kabul edemeyecekse zaten ``aile`` kavramına inanmıyorlarmış demektir..
lezce user
03.09.2014
Üye (315 Puan)
Evet aslinda aile icinde buyuk bir sinav oluyor. Ben annemle arkadas gibiydim. Ne zamanki ogrendi erkekler yerine kadinlara asik oldugumu iste o zaman sirtini döndu. Dedigim gibi... durust olmak kendin olmak en onemlisi özgur olmak herseye deger.
lezce user
04.09.2014
Üye (84 Puan)
liseye giderken bi arkadaşımdan hoşlanıyodum söyledim ona. ertesi gün bütün okul duydu. hayatım cehenneme döndü :O
lezce user
04.09.2014
Üye (2 Puan)
benim aileme ve çevreme açılma gibi bir sorunum yok görünüşümden herşey ortada zaten daha ne kadar açık olabilirimki :D:D
lezce user
04.09.2014
Üye (36 Puan)
sende bendensin @peri tozu :D
lezce user
04.09.2014
Üye (84 Puan)
artık @peri_tozu değilim :D
lezce user
04.09.2014
Üye (36 Puan)
benyeni okula vazgeçince kurtuldum o absürtlükten ;)
lezce user
04.09.2014
Üye (84 Puan)
İnsanlar hep konuşur.
lezce user
11.10.2014
Üye (200 Puan)
Yaş 13 , ortaokul zamanları, muhtemelen matematik hocama aşığım ama farkında değilim hissettiklerimi daha çok hayranlık olarak yorumluyorum:) Babam ya bir şeylerin farkında ya da o gece yine modernliği tuttu saatlerce lgbt terimlerinin hepsini açıkladı, hangi ülkelerde bunun cezası var hangi ülkelerde daha ılımlı nerelerde daha rahat yaşanır, gezip gördüğü dünya ülkelerinde tanıştığı lgbt insanlarını anlattı..Tüm zorluklardan bahsetti devamında;
``Bakın kızım, oğlum ikinizede söylyorum bir gün böyle duygularınız olduğunu fark ederseniz kesinlikle kendinizi değiştirmeye çalışmayın, hem değiştiremezsiniz hem mutlu olamazsınız, kendiniz mutlu olamazsanızda kimseyi mutlu edemezsiniz. Ha zorlukları olduğunuda bilin ve hayatınızı buna göre düzenleyin tutup heba olacağınız şehirlerde yaşamayın. Birde gelip bana söylemeyin ben modern falan görünüp geniş düşünen bir insan olsamda hala toplum ne der diyen bir adamım engelleyemiyorum, gelip açılırsanız size dünyanın en ağır hakaretlerini edebilirim ama bilin ki içten içe sizi destekliyorumdur, yeterki mutlu olun. Ha birde sakın annenize söylemeyin ne dilinden kurtulursunuz nede ben onunla uğraşamam :) ``
Bizdeki cevap
`` Baba yine nerden geldi aklına böyle şeyler, aşk falan ne diyorsun yahu ne gayiymiş lezbiyeniymiş``
Yaş küçük olunca o konuşmanın ne kadar önemli olduğunu anlamamıştım ama lisede ilk kez bir kadına aşık olunca içten içe hep teşekkr ettim babama..Daha ben hiç bir şeyin farkında değilken bu kadar doğal ve iç rahatlatıcı bir konuşma en tehlikeli ön yargı olan kendi beynimde oluşabilecek tüm ön yargıları oluşmadan yok etmeye yetmişti. Kendimi hiç bir zaman yanlış ya da kötü bir şey yapıyormuş gibi hissetmedim, bir an bile.
Derken anneme yakalandım :) Babam hiç bir şey demedi sanki ben bir kaç yıl önce bu konuşmayı yapmamışmıydım bari annene yakalanmasaydın der gibi ters ters baktı ve çekildi :) Yakalanmanın ilk günü annem tüm sülalemizi arayarak bizim kız böyle böyle olmuş kesin onu birileri kandırmış ön ayak olmuştur vallahi benim bir suçum yok ben bunu böyle doğurmadım konuşması yaptı. Ya aile ilişkilerimin zaten zayıf olmasından ya da aşırı br iç rahatlığından bu olay her hangi bir tramva yaratmadı. Sonraki günler ve hatta yıllar annem asla böyle bir şey yokmuş gibi hayatına devam etti, ne kadar anlatsamda aldırmadı, bir gün bir adamla evleneceğime inanıyor yinede bir anne refleksi olarak beni ne zaman üzgün görse en yakın arkadaşlarıma dönüp ``hangi kız üzdü benim kızımı`` diyebiliyordu :)
Bunlar tabi benim kendi açılmalarım değil biraz zoraki sürüklenmiş açılmalar.
Diğerleri ise
16 yaşımdayken kardeşime
- Ben bir kadına aşık oldum, bitmek zorunda kaldı üzgünlüğüm buna ve galiba erkeklerden hoşlanmıyorum lezbiyenim yani bunu senden saklamak istemiyorum
- Abla bu şimdi mi söylenir ya daha geçen hafta çok tatlı bir kız arkadaşımı bir kız arkadaşıma ayarladım bilseydim seninle tanıştırırdım
- oğlum ne diyosun ya ne ayarlaması ne tanıştırması bu yüzden mi söyledik sana..Yani var mı sorunumuz ya da sormak istediğin bir şey?
- yok abla , dur la niye bitti ki ilişkiniz?
Lise arkadaşlarımın hatta arkadaşım olmayanlarında hemen hemen cinsel kimliğimden haberi vardı, travmatik ilk aşk sonuçta o dönemde herkesin önünde yaşanmıştı neyseki bir kere bile herhangi bir homofobik söylem duymadım hatta hocalarım bile cinsiyetsiz kelimelerle ilişki tesellilerinde bulunuyordu, şanslıydım.
En yakın arkadaşlarıma açılmak benim için en zoruydu çünkü onları aile gibi görüyordum. Ailemi homofobik sebeplerden olmasa bile çoktan kaybetmiş hissediyor ama en yakınımı kaybetmeyi göze alamıyordum ki biri homofobik bir erkek, diğeri açık görüşlü olduğunu idda etsede hayatta çok düz çizgileri olan bir kadındı..Bebeklikten beri arkadaşımdı erkek olan ve hayatımda en güvendiğim insandı. Açılmayı erteledikçe kendimi kötü hissediyordum en sonunda uzun ve sakin geçen bir gecede her şeyi anlattım. Kötü hiç bir şey söylemedi ama tuhaf bir gerginlik oldu bu süreci atlatmamız zaman aldı. Yıllar geçti bugün onur yürüyüşüne katılan homofobi karşıtı bir heteroerkek :) Dostluğumuz bozulmadı aksine güçlendi. Yinede o ilk garip süreç beni o zamanlar üzmüştü, hani söyledikten sonra hiç bir şey eskisi gibi olmuyor diyorlar ya gerçekten olmuyor bu daha kötü olacak anlamında değil ama sadece garip bir biçimde aynıda değil. Kadın olan en yakın arkadaşımla süreç daha kısa sürdü çabuk kabullendi :)
Önceleri insanlarla tanışırken
-merhaba ben bla bla bu arada lezbiyenim
diyenleri gereksiz buluyordum hani daha tanışmanın ilk aşamasında herkese bir cinsel kimlik açıklaması yapmayı aşırı dışa vurumculuk olaak görüyordum. Sanki bu konu herkese bir anda anlatılması gereken bir şey değildi, senin için özel olan insanlarla paylaşmalısın gibi gelirdi. Seni yıllarca heteroseksüel olarak tanımış o özel insanlara ya aslında ben lezbiyenim demenin ilk tanıştığım insanlara ben lezbiyenim demekten daha zor olduğunu fark ettim. Sonradan o kişi senin hayatının bir parçası haline geldikten sonra söylemek hem korkutucu hem yıpratıcı gelmeye başladı. Bu yüzden son 3-4 yılda edindiğim arkadaşlarımın hepsi biliyor. Daha ilk tanıştığımda eğer sohbet o yöne gelirse ya da insanlar masada ya işte kadın erkek ilişkileride böyle değil mi ah bu erkekler ah bu kadınlar demeye başladığında ufak göndermelerle cinsel kimliğimi ortaya koyuyorum. Böyle daha rahat hissediyorum güzel bir arkadaşlığım başlayacaksa en azından en başından açık olarak başlıyor ve daha hiç olumsuz bir tepki almadım :)
Açılmak herkes için farklı geçen bir süreç ve aslında hiç bitmeyen bir süreç, kimileri daha şanslı bu konuda. Yinede içinde yaşadığımız sosyolojik koşullar ortada;
aileye açıl, arkadaşlarına açıl, tüm sülaleye açıl, tüm okula açıl, olmadı hocalara açıl, iş çevrene açıl, patrona açıl, yeni tanıştığına açıl..
Sürekli homoseksüel olarak açılmamız gerkeen ya da gerekecek olan bir düzen içindeyiz..Tüm açılacaklara tavsiyem Türkiye gibi bir ortamda eğer hayatınızı mahvedecekse hemen açılmayın. Açılmak uzun geniş bir süreç, insanın içi içini yiyiyor evet bazen sokaklarda bağırası geliyor içindekini ama zeki adımlar atın. Öncelikle siz kendinizi tamamen anlayıp kabul etmeden herkese açılma derdine düşmeyin önce kendinize açılın, kararsızlıkla ya da anlık duygularla bir anda patlamayın. Kendinizi hazır hissettiğinizde , o doğru anlarda, en zarar görmeyeceğiniz ve en zarar vermeyeceğiniz anlarda açılın. Sonsuza dek de saklanmayın mutsuz olursunuz, herkes için doğru zaman ve kişiler var açılmak için , adım adım ve yaptıklarınızdan emin olarak ilerleyin..
lezce user
12.10.2014
Üye (84 Puan)
üniversite bittiğinde hetero bi arkadaşıma açılmıştım. ondan hoşlndığımı söylediğimde tepkisi kahkaha atmak oldu. :D
lezce user
02.11.2014
Üye (42 Puan)
Ailemle tanıştırmaya değer birisi olursa elbette tanıştırır ve aslında kim olduğunu da anlatırım. O kişi var olana kadar ailem bilse ne olur bilmese ne olur? Ne gerek var onları üzüp kafalarını yormaya. Hakkımdaki her şeyi bilmeleri şart mı- ki ben onların cinsel hayatını hiç merak etmiyorum mesela.
Bunu ekonomik olarak bağımsız hatta ailesine sağlam destek olan biri olarak söylüyorum. Benim bu tavrımı belirleyen onlara duyduğum sevgi.
Bir de ailesine tam bağımlı kişiler var illa ki aramızda. Onlar ailelerinin genellikle verdikleri tepkileri biliyor illa ki. Aileniz size zarar verebilecek tepkiler verebilen cistense bence araya sağlam bir mesafe koymadan, kendinizi her anlamda güvende hissetmeden açıklama yapmayın derim :)
lezce user
09.11.2014
Üye (15 Puan)
Neden açılma gibi bir olay patlak vermiş. Çok ilgincime gitti. Yani kişi olduğu gibi davransa yeter bence. Sahip olduğun cinsel kimliği afişe edince ne olacak? Anlayamadığım için soruyorum saldırı gubi görülmesin :) mesela bir insanı düşünün mesela erkek olsun. Gelip size, arkadaşınız olduğunu varsayıyoruz tabii,ya ben erkeklerden hoşlanıyorum vs gibi bir şey söylüyor. So what :D kimseye giren çıkan yok anlayamadım. Bir benzer örnek olarak bir kız arkadaşınız geliyor ve size diyor ki ben erkekleri seviyorum. Gayet normal tıpkı ilk cümledeki gibi :) yani kişi gidip dur ben hangi cinsiyeti sevdiğimi söylemeliyim diye niye bir çabaya girer. Haa çevren kabul eder etmez kendi bilecekleri iş. Ama bunun aslında söylenmesine gerek yok bence. Daha kendin bile açıklaman gereken bir şey gibi görüyorsan bence çok ilginç :) piuuu ne uzattım. Neyse ya öyle bir paylaşımda bulunmak istedim haha
lezce user
09.11.2014
Üye (200 Puan)
Açılma lgbtq+ görünürlülüğünü toplum içinde arttırabilmek amacıyla patlak verdi..Pek çok lgbt ayaklanmasında slogan ``herkes açılmalı`` idi. Buradaki amaç heteronormatif toplumsal yapıda eşcinselliğin doğallığı ve toplum içinde var olduğunu ispatlamaktı. Varlığınızdan haberdar olmayan bir toplumun aslında en başından sahip olmanız gereken temel, eşit, insani hakları kazanabilmeniz için savaşması imkansızdı. Kapalı kapılar ardında kaldıkça ön yargılı heteroseksist toplum lgbt`yi ``sapık``, ``anormal`` olarak nitelendirmeye devam edecekti. Ne zamanki ``açılma``lar başladı o zaman insanlar kendi tanıdıklarının, çocuklarının, sevdiklerininde lgbt`nin bir parçası olduğunu, aslında sapık olmadıklarını gayet normal insanlar olduklarını gördü, acımasızlıkları bir nebze kırıldı ve bir kısmı mcadeleye dahil oldu. Gidip tüm dünyaya hangi cinsiyetten hoşlandığınızı açıklamak mecburiyeti hissetmenin oluşturduğu haksız ve belki bazen anlamsız durumu görmekle beraber, ``açılma``nın amacının bu olmadığını anlamamız gerektiğine inanıyorum.
Rica ederim clockwork, keşke açılma dediğimiz can sıkıcı süreçle uğraşmak zorunda kalmasak ama maalesef varlığımızı ortaya koymak zorundayız :)
lezce user
07.02.2015
Üye (672 Puan)
off dün doğum günümdü.2 ay aradan sonra bir yeğenime daha eşcinsel olduğumu söyledim.ilk tepki şaşkınlık oldu tabi.ailede annemde dahil bir çok kişiye açılımım şimdilik tamamlanmış oldu.yeğen niye daha önce söylemedin dedi,sormadınki söyleyeyim dedim:) bazı şeylerden şüphe ediyordum ama sonra yok yok diyordum dedi.zamanla o da şaşkınlığını atacak üzerinden ve alışacak inşallah.sanırım bu konuda şanslı biriyim çok abes karşılanmıyorum. gençler daha çabuk kabulleniyor.bugünün gençleri yarının yetişkinleri olacak.bizim gibiler hep uzakta zannetmesinler.burunlarının dibinde olabiliyoruz işte ! aile içinde özgürlük çıtasını bir adım daha yükseltmiş bulunuyorum.dışardakilere itiraf etmek fazla riskli.
bir önceki itirafımda erkek yeğenime olmuştu gayet olgun karşıladı ve tahmin ettiğini söylemişti. sırada ki itirafım kime ve ne zaman bende bilmiyorum...
