Üye
(44 Puan)
 
|
Ruhumdan Satıra Dökülen Karmaşa(lar):
Karmaşıklıklar, 1
Zaman mıdır asıl can acıtan yoksa zamansızlıklar mı? Sorulan soruların ardında saklı duran geçmiştir bu sorulara verilen cevaplar.. İnsan geçmişinde ne yaşadıysa ona göre cevaplar verir bazı sorulara..
Geçmiş geçmiştir aslında bunu biliriz hepimiz ama yine de yeniliriz geçmişteki olaylara , anılara.. Anılar olmadan yaşanmaz biliriz.. Ne kadar kötü olursa olsunlar onlardır bizi yaşatan, geleceğe karşı dimdik hayatta tutan.. Ve biliriz ki gelecek geçmişin üstüne inşa edilen bir binadan ibarettir.. Geçmişten ders alma der büyüklerimiz.. Geçmişimizden ders alabilir miyiz, alabiliyor muyuz? Niye sürekli sorular soruyoruz ? Gelecek insanın biraz kendini anlamasıdır aslında.. Hayaller kurarız hep, geleceğimizi düşleriz.. Geleceğin gelişi geçmişten belli değil midir zaten?
Sevmek.. Yaşadığın onca şeye rağmen yeniden, yeniden ve yeniden sevmek.. Kendini kaybedercesine, kendinden vazgeçercesine sevmek.. O yokken o varmış gibi olabilmek, aradaki binlerce km mesafaye karşı onu kalbinde hissetmek.. Mümkün mü? Eski yaşadıklarını bir kenara itip yeniden sevmek, anılardan sıyrılıp yepyeni anı yaratmak..
Ölmek.. Sevdiklerini gözü yaşlı bırakıp gitmek.. Sonsuzluğa açılmak ve kopmak bütün herşeyden.. Zamanın tükendiği zamandır ölmek.. Toprağa girmek zamansızlıklardan sıyrılıp huzura ermek.. Can yanmaz, göz görmez, gönül sevmez.. Geçmişi ve geleceği bir meleğin kanadına yüklemektir ölmek..
Geleceğin geçmişi, geçmişin geleceği sevmek sevilmek ya da sevgiyi tatmadan ölmek.. İşte bütün mesele bu ! En sonunda herşeyi bir meleğin ellerine teslim etmek..
Karmaşıklıklar, 2
Yalnızlıklarımla boğuluyorum yine bir gece vakti.. Hıçkırıklarımı içime akıtıyorum yine.. Duyurmamak için duyulmaması için usul usul akıtıyorum yağmur damlalarını gözlerimden.. Ağlıyorum.. Hiç çekinmeden.. Yaşlarımın bitmesinden endişelenmeden ağlıyorum..
Geceleri ay saklanmışken bulutlara bende sığınıyorum karanlığa.. Gömüyorum kendimi yorgan altına yalnızlğımla.. Önce bir bir isyan ediyorum yaşadıklarıma.. Niye diyorum, niye ben ? Sonra pişman oluyorum ve ağlıyorum sadece hiçbir şey düşünmeden.. Niye ağlarken sığındığım sadece yorganım oluyor ? Niye yüzümü sadece yastığıma gömüp ağlıyorum ? Niye hiç kimse anlamıyor benim yalnızlıklarımı.. Niye silen yok gözyaşlarımı?
Gidenlere ağlıyorum bazen.. Ölenlere.. Özlem duyuyorum.. İçimde hissediyorum o veda gününün soğukluğunu ve birdenbire ürperiyorum.. Özlüyorum.. Biliyorum gidenleri geri getiremeyeceğimi, dönmeyeceklerini.. Ama geçen yıllara rağmen hala çıkıp gelecekmiş sanıyorum, kapı çalacak ve içeri girecek sanki.. Ama ölüm o kadar soğuk ki.. İçeri ölümün kardan bile soğuk rüzgarı giriyor sadece hemde kapıyı açmadan..
Alışıyor insan onca yıla rağmen yaşamaya devam ediyor.. Özlüyor ağlıyor ama biliyor ki Hayat Devam Ediyor !
Karmaşıklıklar, 3
Yumdum gözlerimi yalnızlığa.. Korkuyordum yalnız kalmaktan, hayatın beni yalnız bırakmasından korkuyordum.. Ama maalesef korku fayda etmiyor yalnız kalmama yine kalıyorum yalnız ve hayat bir bir alıyor elimden sevdiklerimi.. Takvim yaprakları ve yüzüme yerleşen her bir yaşanmışlık izi bırakmıyor peşimi ne yazık ki.. Hiçbir şey yüzümde çakılı hüznü sökemiyor, kimse avutmuyor benim gibi kimsesiz yalnızı..
Umutsuzluk öğretiliyor bana okulda, umutlarımı çalarlarken birer birer biliyorum gülmek yakışmıyor bana.. Bıkıyorum ağlamaktan, ağlamak istemiyorum diye haykırıyorum gecelerce.. Ama sesimi bir ben birde karanlık duyuyor sadece ve gülmüyor yine yüzüm benim..
Bahar sadece ağaçlara geliyor, sadece ağaçlar açıyor pembe çiçeklerini benim için mevsim hep sonbahar, hep yağmur ve hep kasvet.. Atamıyorum yüreğimde bu uyuşmuşluk hissini bırakamıyorum yağmurların bende bıraktığı derin izleri.. Kopamıyorum yağmurlardan güneşe dönemiyorum yüzümü ayçiçek misali..
Benim için mevsim ilk değil hep sonbahar..
Korkuyorum hayattan benim hep umutlarımı çaldılar..
|
