Üye
(9 Puan)
|
RÜYA:
Uzandığım yataktan kalkıp işe gitmek için hazırlandım.evden çıkıp düştüm yola.işe geldim.telsiz anonsu ile binip ambulansa çıktık yollara.
Hastayı aldık ambulansa ve gerekli müdahalelerini yaptık.ambulans olması gerektiğinden hızlıydı farkındaydık.bir süre sonra film koptu.toz duman içindeydi heryer.siren sesleri geliyordu kulağıma.etrafta bir karmaşadır gidiyordu.hiç bir şey anlamadım olan bitenden.başka ekipten arkadaşları gördüm.birinin etrafında durmuşlar müdahale ...etmeye çalışıyorlardı.yanlarına gittim yardım etmek için.yerde yatanın kim olduğunu görünce şok geçirdim.kurtarmaya çalıştıkları bendim ben…bağırdım ben buradayım diye bana bişey olmadı diye.kimse görmüyor duymuyordu beni.ağzıma bir hortum takmışlar,göğsümde kablolar,üstüm başım kan içinde.kalp masajı yapıyorlardı.
Sedye ye koyup ambulansa bindirdiler.hastaneye doğru ilerlerken beni hayatta tutmaya çalışıyorlardı.acil kapısından canlandırma odasına yöneldiler.bedenime yapılabilecek her şeyi yapıyorlardı.bedenimin yanında durmuş seyrediyordum olan biteni.sonra aklıma ailem geldi.haber verdiler mi onlara…annem !annem duymasın dedim .o yıkılırdı.ama beni duyan olmadı.ankara ya naklim istenmiş.uçak ambulansa haber verildi.belkide son kez semalardaydım,memleketime giderken…
Ankara ya gelmiştik.uçaktan indirip tekrar ambulansa koydular beni ve hastaneye sevk ettiler.annem,babam,abim,ablam..hepsi hastane kapısındaydı.feryatlar kopuyor,gözlerde yaşlar kurumuyordu.”ben buradayım anne,buradayım yaşıyorum ,ölmedim anne.ağlıyordum ,bağırıyordum ama kimse duymuyordu beni.bedenimin arkasından ilerliyordu herkes.ameliyathaneye götürdüler bedenimi.4-5 saat sonra çıkarıp yoğun bakıma aldılar.camlı özel bir oda içerisinde yatıyordu bedenim ve ben cansız duran bedenimin yanında.Araftaydım.düşlerinde öldüğünü gören ben bu sefer gerçekten ölüyordum..
Camlı bölmeden beni izleyen ailem yıkılmıştı.ilk defa babamı o zaman böyle ağlarken gördüm.annem ayakta zorla duruyordu.ablam ve abim ona destek olmaya çalışıyorlardı.belli onlarda dayanamıyordu.annem!ne olur dayan bana birşey olmadı ben buradayım,bırakma kendini.babam ! biliyorum seni hiç sevdiğimi söylemedim,üzgünüm.ama bil kızlar babalarını sevmez mi hiç.babamdın;dağ gibi devrilmezdin.abicim,birader..biz böyle derdik değilmi!çocukluğumun en güzel anlarını senle yaşadım ben.sen bari dayan.biliyorum kızardım sana ailemize bakmıyorsun diye.şimdi bu aileye sahip çıkma sırası sende.ben sana bırakıyorum artık yerimi.gözümü arkada bırakma olurmu..
Ablam ! her zaman yanım da olan ablam..belki beni en iyi anlayan sendin.suskunluğuma üzülen ablam.konuş derdin ,konuş paylaş benle.ama nasıl konuşulurdu bazı şeyler.diyemedim içimdekileri abla ;söyleyemedim,korktum hep.
Dönüp bedenime baktım .gözlerimden yaşlar geliyordu.komada yatan biri nasıl ağlardı! Ama ağlıyordu işte.anlam veremedi doktorlar.ağlıyorsa kendindedir,ama gözlerini açmak istemiyor hayata.yaşayamadığı ,sevilmediği hayata dönmek istemiyordu sanki.
Birden çığlıklar içinde ırmağımı gördüm.kızım,teyzem ağlama.isyan ediyordu,kızıyordu bana:”hani teyze ben büyüyecektim senle gezecektik.beraber yaşayacaktık teyze;sen işe ben üniversiteye gidecektim.yalan mı söyledin bana teyze,hani ben senin hiç olmayacak kızındım” .dayanamam sana bebeğim.sen benim kızımsın.en çok sensizliğe üzüleceğim zaten.bir bedenime bakıyorum birde camın önündeki kalabalığa.haberimi alan sevdiklerim koşup gelmişler.aileme destek olmaya çalışıyorlar.sahi bu kadar sevenim var mıydı benim….
Tuğba ,sendemi geldin kankam.gözlerin dolmuş belli.sende ağlamayacaksın değilmi karşımda.bakma öyle ruhsuz yatan bedenime ,buradayım ben karşında.o gelmedi Tuğba,o bilmiyor galiba olanları;duy beni!!..
Ablama doğru yaklaştı Tuğba.telefonumu istedi ve bunu yaparken benimle ilgili bilinmeyeni anlattı ona.son anında acı çekmesin mutlu olsun der gibi.telefonun rehberine girip o’nu aradı:
_”merhaba ben Tuğba .denizin yakın arkadaşı.
_merhaba
_olanlardan haberin var mı?
_ne oldu bir şey bilmiyorum
_deniz!kaza geçirmiş görev başında.durumu ciddi,komada.ankara ya getirdiler.ankara ……………………. Hastanesi.o’nu bu halde yalnız bırakma.son bir kez olsun yanında olduğunu bilsin.
_...........geliyorum.
Konuşmalardan geleceğini anladım.tuğba son dileğimi anlamıştı .
Akşam saatleri olduğunda o gelmişti.tuğba onu hastane kapısın da karşıladı.şimdi cansız bedenimin yattığı odanın camından bana bakıyordu.neden gözlerinde keder göremiyordum.evet yüzü üzgündü ama kederi yoktu.bu kadar mı sevmişti beni.kaybetmek korkutmuyor muydu onu.tuğba nın yardımıyla doktordan izin alarak odaya girdi.cansız bedenime yaklaştı.elimi tuttu,”affet beni” diye fısıldadı.gözlerimden akan yaş daha da çoğaldı.o’da hayretler içindeydi bunu görünce.birden bedenim kasılmaya başladı,cihazlar ötüyordu durmadan.ve son bir cihaz sesi.başımda bir sürü insan toplanmıştı.bir şeyler yapmaya çalışıyorlardı.ve ben bedenime döndüm son nefesimi verirken….
Terler içinde yatağımda doğruldum.nefes nefese kalmıştım.rüyaymış her şey.ben ne zaman rüyalarda öldüğümü görsem bir sevdanın sonu geliyor,bir aşk bitiyordu….
Yazan:shane83
08/02/2013
|
