Üye
(65 Puan)
 
|
Sadece BİR:
Gözlerimde ki yükler bile, su damlacıklarını oluşturmaya yetmiyor...
Kızarıp kızarıp şişiyorlar...
Bu kadar kolay yıkılmıyordu bedenim.
O da şimdi kanayıp kanayıp kuruyor...
Sevgi ile acımak duygusunu iç içe geçirdim sanırım.
Ruhum bile artık ayırt edemiyor...
İsteklerim ile amaçlarımın kaynaşması bile beni uyandıramıyor…
Ruhum ile egom arasındaki savaşta yenik ayrılan benim.
Yitik bir zihinde, silik bir kalp taşımanın bedeli bu olsa gerek…
Sevmenin bile zamanı değil artık..
Sadece düşünmenin vaktidir şimdi..
Senin oluşumun belli…
ruhunun hiçbir şeye ihtiyacı yok aslında…
bedenine hapsolmaktan başka da mahkumiyeti...
Bunu bilirsin; ama yinede ruhunu, bedenine köle etmekten geri durmazsın...
Onu doyurduğun kadar acıkır oysa…
Yinede bazı sınırları vardır. Kendi kendine öğrenebildiği söylenir.
Bedenine söz geçirmekte zorlandığın anda;
bilki özünü kaybetme yolunda bir adım daha atmışsındır.
Düşün… nerde olduğunu düşün… teksin… bütünsün…
--Tümsün… hepsinin parçası ve hepsi de senin parçan olmalı ki
Kim olduğunu düşün... seni oluşturan şeyleri düşün…
Hala bugününde misin ? yoksa zamanın eridiğinin farkında mısın ?
Ruhunda eksilmelerin olması normal.
Eklenenlerin belirtisi de göze çarpmalı; ne de olsa iyi olmalıki kendine eklemeye karar veresin...
Gittiğin yerde bilgiler sana gelecek. Erişemediğin veri olmayacak.
Bırak kendini, bedeninin zincirlerinden kurtulma zamanıdır.
|
