Üye
(3 Puan)
|
Sığ yamaçlardan sesleniyorum sana:
Merhaba ,
Nasıl bir giriş cümlesi yazacağım bilmiyorum . İlk defa aklımdaki herşey bu kadar bir birinden bağımsız ilerliyor. Aslında ilerlemiyor da sabit! Durmuş cümlelerin bana öylece hükmetmesine izin veriyorum , tıpkı adının her harfinin beynime ve kalbime hükmettiği gibi.
Sana nasıl sesleneceğimi bilmiyorum .Belki seslene bilsem saçlarına tutunacak kelimelerim . Sen ki en derin vede en ağır kanamalı ölümlerisin yalnızlığımın. Bir yara bu kadar mı derinleşir , bu kadar mı çürüyüp yok eder insanı bir iki günde diyeceksin biliyorum . Aklından da geçmiyor değil nasıl yani bir insan bir insanı bu kadar kısa sürede bu kadar çok sevebilir mi ? İnan bende bilmiyorum çok sevdalarım oldu , yıllarca yollarını gözlediğim kadınlarım oldu elbet ve sevişmeyi özlediğim , sırf sadece sevişmek istediğim kadınlar. Ben seni ne sevişmek için arzuladım nede seninle sevişmeyi özledim . Göğsümün üstündeki kanat çırparcasına mutlu olmayı özledim ben . Bir kadının ağzından dökülen kelimeler içinde kendimi bulmaydı . Her şey o kadar hızlı ilerledi ki kendime dönüp baktığımda ben bumuyum diyemiyorum . Efendi çocuktum vesselam ben Affet yine darma dağıldım , toparlayamıyorum elimi kolumu birde benden yüreğimi toparlama mı istiyorsun umarsızca.
Hayatını değiştirmeni bekleyemem benim için . Yada ben hayatımı değiştiremem . Eskiden iki kalbin bir birini sevmesi yeterdi mutlu olmak için … Sonuçta ben sadece bir “Teacher”im senin içinde ötesi yok . Ötelenmişliğimin yamaçlarından sesleniyorum sana çığlık çığlığa susarak . Ben seni hem çok sevdim hem de …. Şimdi sen bir başka sesle buluşturacaksın sesini , ben senin sesinin benden başka herkes tarafından duyulmasına katlanamazken … Şimdi bir başka tenin avuçlarından tokalaşacaksın , Beklide biraz sarılarak . Şimdi sen bir başka kadın olacaksın gittiğin yerler de . Attığın her adımda öldüreceksin ruhumu , ettiğin her sözde çürüteceksin aşk üzerine yazılmış bütün şiirleri. Gerçekten seven kadınların ve adamların geçmiş akımlarını … Yeni bir akım oluşturacaksın aşkımın yeryüzünde .
Ben sana beni sev demiyorum , ama sevmede diyemiyorum aslında . Aslında kafamin içinde bitti , sen Konya dediğinde . İlk defa kalbimin üstünde çırpan kanatlarım kırıldı . Benim inançlarımın tabuları yıkıldı . Dalgası deli sığ bir yamaçlardan sesleniyorum sana , oysa suskunum oysa delidoluyum . Ellerimin yamaçlarına en yakin ende uzak olan sensin … Ah anneme ne çok ihtiyacım var suan bir bilsen . dizlerine kapanıp yine olmadi be anne diyip saatlerce aglmak istiyorum . Tam teçhizat çökmüşsün şakaklarıma, Sisler damlıyor gözlerimden. Ben sana seslendiğim yerlerden susuyorum. Bu bir veda , sana aşka inancıma , beklide tüm tabusu yıkılan inançlarıma
Hoşcakal ….
Teacher
11.11.2015 17:03
“Dilini bilmediğim bir ülkenin kelimeleriyle öp beni ve coğrafyasına ayak basmadığım bir kentin,tarihiyle koru beni”
|
