Üye
(104 Puan)
|
Sorma beni Herşey Boşuna..:
Gidişin hiç unutulmadı.... Günler haftalara,haftalar aylara,aylar yıllara eklendi ve her doğan gün, büyük bir hüzüne gebeydi.
``Gidiyorum`` dedin, gittin. Sana asla ulaşamayacağım, hayal etmesi bile mümkün olmayan o yere, metal kanatlı kuşa tutunarak gittin. Arkandan ben el salladım, kala kaldım yüreğimle, yüreğime tutundum da yaşadım. Ben yüreğime, sen seni uzaklara götürecek metal kanatlı kuşun saçlarına....
Ne çok şey değişti. Zamanın çarklarında bildiğimiz öğretiler, değerlerimiz, değer verdiklerimiz, dostluklar, dost dediklerimiz öğütüldü, parçalara ayrıldık, hurdalık fiyatına bilsen ne çok şey satıldı.
saçlarına takılıydı güneş. saçlarınla birlikte o da beni terk etti. anlayacağın biz burada hep karanlıktaydık.
Sende bilirsin ya, karanlıkta işlenir cinayetlerin en puşt olanı, en hazmedilmezi güç olanı. Anlık mıutluluklarda vardı yaşadığımız, tutunmak istedim bende bir şeylere, birilerine, en çok da senin gibi gülümseyenlere. Arkanda bir yetim bıraktın. Bir yetim ne yaşarsa onu yaşadım.
Senden sonra ben çok kırıldım, kandırıldım, sevdiklerim oldu sevilmeden sevdiklerim.. Ben arkanda bıraktığın piç idim, piçleşmiş aşklara sığındım, anlık mutluluklarla avundu kendimden büyük yaralarım.
saçlarınla bin yıllık hüzne boğduğun bu kente geri geldin demek. Güneşi de saçlarınla getirdin mi? Gençliğimizin rengi kızıl idi, hala öylemi isyanımızın rengi? Yoksa sende arkanda bıraktığın çocukların gibi törpülendin mi?
Senden sonra bu Avcılar sokaklarında, sevdiğimiz mekanlarda ve o bohem ortamlarımızda cinayetler işledim. Sokaklarında cesetler bırakıp bende alıp başımı gittim. Senin kadar cesur değildim ben, öle birden aniden çekip gidemedim metal kuşun saçlarına tutunarak. En sevdiğimiz mekanlarda dolaşıyormuşsun, beni sorup duruyormuşsun. Anlatmışlardır sana işlediğim cinayetlerin öyküsünü. Senden sonra geçen bin parçalık yaşanmışlığımı. Ben sen gidince öğrendim bin parçaya bölünmenin ne olduğunu. Aldığım son ders senden de oydu.
Görmek için can attığın ben kaçmakta senden. Sen gittin, en kızıla çalan bir renk idin aramızda. Kıpkırmızıydım ben seninde bildiğin o gençlik dönemlerimizde... Yıkıldı inandığımız değerler. Enkazlardan gidişin değil sorumlu. Sen hala kızılsın, hala hayranı olduğumuz dağların şahinisin, sen gittin ruhunu kirletmeden. Bizler bin parçaya bölündük. En bohem ortamlarımızda ben cinayetler işledim.
Bak gidişinle birlikte ne çok şey yaptım. Bir gün anlatmak için sana gece gündüz çalıştım. Mesleğimde uzmanlaştım. Hiç kimsenin okumadığı şiirler yazdım. Bak bunları yazdım demek için onları sana sakladım. Şimdi ben çekip gideceğim bu kentten. Bir hayalet gibi görünmeden, sessizce, gideceğim hayalet adımlarımla. Konuşmak için çabalaman boşuna. Gittiğin gün acımasız olmuştu herşey, kal dememe aldırmaksızın en kızıl renginle, en militan halinle gittin sen bu kentten. Yaşatabildiğim kadar yaşattım içimdeki isyanı, asiliği, kutsal saydığımız değerleri. Şimdi ben gidiyorum herşeyin içine ederek. Sen gittiğin gün ben başlamıştım cinayetler işlemeye. İz sürmelerin sorup soruşturmaların nafile. Ateşe verdim en sevdiğimiz ortamları ve en sevdiğimiz dostları. Ve bir bukalemum gibi yeniledim kendimi..Artık sevmeye de Aşık olmayada hazırım..
Bir zamanlar sadece senin olan ben..
|
