Üye
(1 Puan)
|
ve~:
ve~
açardı müziğini,yakardı sigarasını, söndürürdü ışıkları...
yeni bir aydınlanma beklerdi, sabahın o bunaltıcı ışıltısı sızana dek odasına.
güneşide gördümü yatma vakti gelmiş demekti.
onun nezdinde gece uyumak, boşa akan su gibiydi.
devrik cümleler kurmayı seviyordu.``yalnış`` telefuz ettiği sözcükleriyle mutluydu.
ve~
yinede bir şeyler eksikti hayatında.yazdığı her cümlenin sonuna üç nokta koyması bundandı.
sokağa çıktı. yine yağmur yağıyordu.ince bir titreme hissetti bedeninde.meyhanenin önüne geldiğinde her şey yolunda gibiydi.ta ki...
şişenin üzerinde kendi yansımasını görünceye dek.bir an duraksadı,gülümsedi,,,,,demek bunca zaman ``yanlız`` değilmişim dedi.
yansımasıyla saatlerce dertleşti,kadeh kaldırdı,şarkılar söyledi.gerçeklikten uzak dünyasına onu davet etmişti...
ve~
sönen ışıklarda,biten sigarada,tükenen kalemde hep kendini bulurdu.doğan güneş,yeni yakılan sigara,yeni açılan şişe...
gülümsemek kadar alçaltıcı bir hareket yoktu.ağlamak onur verirdi.bu pesimist tavırları ona güç veriyordu ya da diz çöktürecek kadar güçsüz kılıyordu.
bunun ayrımına varabilmek için bir şişe daha açtı...
ve~
sonra bir gece uykusu geldi.
görmeye alışık olmadığı aydınlıkla yüzleşecekti.
sigarasını söndürdü ve günlerdir bozulmamış yatağına uzandı.
hayatında bildiği ~ tek ``kişi`` kendisiydi.
hayal kurmaya bile fırsat bulamadan herkes gibi uykuya daldı.
sonra her insan gibi güneşi teninde hissederek uyandı.
ve her insan gibi...
yinede...
|
