İranlı bir lezbiyenin Cigligi
Eğer yapabilseydim, İran daki tüm lezbiyenleri kurtarıp buraya getirirdim. Çığlıklarımız susalı yıllar oldu ve kimsenin kulağına ulaşmadı. Taraneh, 48 yaşında İranlı bir lezbiyen. 17 yıl önce Avrupa'ya mülteci olarak geldi. İran’dan Avrupa’ya Taraneh’in öyküsü.
*Tüm İranlı lezbiyen kadınlara...
Özgürlük yolunda yürüyeceğimiz o günde, el ele, birbirine kenetlenmiş kollarla, sıkı adımlarla ve başımız dik... Bizi sarmalayan zincirleri kiracağız; esaret zincirlerini, korku zincirlerini. Dayanışmayla, güç ile ve gururla kalkacağız yerlerimizden hayat için özgürlük içinde. Sansür, baskı ve izole cağı kapandı. Haksızlık, tiranlık ve şiddet hakkında cesurca konuşma zamanı geldi artık. Eğer sen ve ben acı ve keder çığlıklarımızı dünyaya haykırmazsak bir terör hücresinde ölüp gideceğiz. Tek bir sesle İranlı lezbiyen kadınların sorunlarını dünyaya duyuralım. Eğer sen ve ben sessiz kalırsak sadece haklarımızı değil daha birçoklarımızı kurban vereceğiz. Neyi bekliyorsunuz? Hep beraber özgürlüğümüzü haykıralım. Eğer bizimle birlikte çalışmak istersen iletişime geç: info@irqo.net
Güvenlik nedenleriyle röportajda bahsi gecen şahısların isimleri değiştirilmiştir.
Lütfen kendini okuyucularımıza tanıtır mısın?
Ben Taraneh, İranlı bir lezbiyenim, 48 yaşındayım. 17 yıl önce Avrupa'ya mülteci olarak geldim.
Lezbiyen olduğunu ne zaman fark ettin?
Çocukluğumda, erkeklerden çok kız arkadaşlarım olmasını tercih ederdim.
Neden mülteci oldun?
Ben lezbiyenim. Bu nedenle defalarca tutuklandım. Hapse atıldım ve sonunda asılma yoluyla idam cezasına mahkûm edildim. İlk tutuklandığım zamanı hatırlıyorum; 21 yaşındaydım ve Isfahan’da örgenciydim. Tutuklandığım sırada kız arkadaşım ile arabada sevişiyorduk. Üniversiteden de atildim. Üç ay ceza evinde yattım, kırbaçlandım. Neticede eğitimime devam etmek üzere Hindistan'a gittim. Fakat ailem orada kalmamı istemedi, ben de İran’a dönmek zorunda kaldım. Bu noktadan itibaren diğer sorunlarım başladı.
Lezbiyen bir kadın olarak İran’da ne gibi problemler yaşadın?
Herkes lezbiyen olduğumu öğrenmişti. Ailem beni evlendirdi, başka seçeneğim yoktu. Bir akrabam ile evlendim ama bir kız arkadaşım vardı. Komşular bizi öğrenince ispiyonladılar. Devrimci Muhafızlar evimizi bastılar, bizi feci şekilde dövdüler ve gözlerimizi bağlayarak bizi götürdüler.
Ellerinde delil var mıydı?
Evet, vardı. Kız arkadaşımı da tutukladılar ve ellerindeki deliller birbirimize yazdığımız mektuplardı, bunları bulmuşlardı.
Sizi aşk mektupları yazdığınız için mi tutukladılar?
İkinci tutuklanışımda lezbiyenliğimi itirafa zorlandım. Şu an bu kelimeleri yazarken bedenim titriyor, birdenbire üşüyorum. Keşke Tanrı, kablolarla kırbaçlanarak, benim ve o zaman henüz 17 yaşında olan kız arkadaşımın çığlıklarıyla çınlayan hayatımızın her saniyesinin öcünü alsa. Beni tek kişilik bir hücreye yerleştirdiler. O kadar çok dövüyorlardı ki beni, çok kan kaybediyordum. Bana yardım etmeleri için yalvardım ama etmediler. O darbelerin izleri bugün bile tamamen gitmiş değil. Isfahan devrimci mahkemesi hâkimi tövbe etmemi ve camiadaki diğer lezbiyenlerin yakalanması için onlarla işbirliği yapmamı tavsiye etti. Onun bu teklifini reddettikten sonra dayaklar devam etti ve birkaç gün sonra beni kadınlar koğuşuna yerleştirdiler.
Kız arkadaşın ne durumdaydı?
O daha genç olduğu için yoldan saptırıldığını söyleyip kefaletle serbest bıraktılar 6 ay sonra. Benim davamda ise bu benim ikinci tutuklanışım olduğu, evli olduğum ve otoritelere karşı sürekli ters konuştuğum için hapiste 2 yıl fazladan yattım. Sonra bana bir kâğıt parçası gösterip bunun idam kararı olduğunu söylediler. Her gün bana, "serbest bırakılsan bile biz seni yine buluruz, hapse yollarız ve asarız" diyerek psikolojik işkence yapıyorlardı. Isfahan’ın Dastgard hapishanesinde hayat kadınlarının, katillerin, hırsızların vs. kaldığı kadınlar koğuşunda kalıyordum. Adlî mahkemedeki *** adındaki bir adam tarafından 160 kamçı cezası adlım. Arka avlunun ortasındaki bir yatağa bağladılar beni. Diğer mahkûmlar da kırbaçlanışımı izlemek üzere gelmişlerdi. Akşamları işkence olarak gözlerimi bağlayıp avluda beni oradan oraya döndürüyorlardı. Gözetmenim bana, "bu yıl seni yakmalılar" deyip duruyordu. Bütün bu işkenceler sadece lezbiyen olduğun için.
Hapiste senden başka eşcinsellikle suçlanıp tutuklanmış kadınlar var mıydı?
Evet. Bu nedenle tutuklanmış 38 arkadaş vardı. Birçoğu evlenmeye zorlanmıştı. Bazıları Dubai'ye ya da Fransa'ya kaçtılar.
Kocan ve ailen nasıl tepki verdiler?
Kocama, "karına doğru yolu göstermelisin" dediler. Kocam kuşkulanıyordu. Fakat ailem çocukluğumdan beri lezbiyen olduğumu biliyor, bu nedenle beni evlendirdiler. Bütün hayatım boyunca şiddete maruz kaldım, hiç kimse duymadı sesimi. İstemediğim bir hayat yaşadım. Kimse içimde neler koptuğunu bilmesin diye dışarıya karşı güldüm. İnan bana, bu güne kadar bu acıyı dindirmeye muktedir olamadığım için çok mahcubum.
Nasıl serbest bırakıldın?
Çok rüşvet vererek ve bağlantılarımı kullanarak. İmam Zaman'ın doğum günü vesilesiyle serbest bırakıldım.
Hapisten çıktıktan sonra ne yaptın?
Kaçtım. İran’daki hayattan kaçmanın bir yolunu araştırmaya başladım. Ne ailem ne de kocam, artik benim için hiç kimsenin bir önemi yoktu. Psikolojik olarak kötü bir durumdaydım, aklımı kaçırmıştım. Kıbrıs’a gittim, sonra Türkiye'ye ve ardından burada mülteci oldum. 5 yıl sonra, söyleyecek şeylerle dolup taşarak sonunda yapayalnız kaldım. Babam geldi buraya. Onu yatıştırmak için kocamı yasadışı yollarla getirmeye zorlandım. Mahkemede ona, "karın lezbiyen" dediler ve bizi ayırdılar. (1)
Şu anki durumun nedir?
Yalnızım. Burada bile korkuyorum. Ve sanıyorum beni izole eden de bu korku. Garip bir korku sürekli bana eşlik ediyor. Eğer çektiğim ızdırapları bir parça kâğıda yazsam, okuyanlar kesin kudururlardı. Gerçi herkes bir şekilde acı çekiyor. Hiç arabaya bağlanıp yerde sürüklenen birini tanıdın mı? Kashan'da beni bir arabaya bağladılar ve sürüklediler. Ne diyeyim, kime diyeyim? Keşke bu canileri cezalandıran bir Tanrı olsa. Neden benim, barışın hüküm sürdüğü bu diyarda, kendimden bile korkmam gerek? Neden kimse bizi dinlemiyor? Bu "insan hakları" nerede? Hani İslam? Hani Tanrı? (2)
Birçokları İran’da lezbiyenlerin "kadın" oldukları için ve cinsel yönelimlerini gizli tuttuklarından sorun yaşamadıklarını düşünüyor. Sen bu konuda ne diyorsun?
Çok sorunları var ama bunları dile getiremiyorlar. Bunu yapamıyorlar çünkü onları koruyanlar yok. Benim babam gümrük memurluğunda şefti. Çocukluğumdan beri bu duygu içimde ve bunu hiç kimseye anlatamıyordum. Bizi anlamaya muktedir birileri var mıdır acaba?
İran’da senin gibi pek çok kadın var fakat neden kimse onların durumunun farkında değil?
Çünkü İranlı kadınlar henüz kendilerini ve lezbiyenliklerini kabul etme konusunda yeterli olgunluk seviyesine ulaşmadılar ve başka seçenekleri kalmıyor. Onları koruyan ve savunan yasalar yok. Biri çığlık atsa bile onu duyacak kimse olmaz ortalıkta.
Bazı insanlar İran’daki lezbiyenlerin gizlice yaşadıkları takdirde sorunlarla karşılaşmayacaklarını sanıyorlar!
Bence, bir kişi İran’da gizlice yaşayamaz, çünkü İranlılar yalnız yaşayan bir kadını onaylamazlar. Ben buradaki İranlılardan bile korkuyorum. Eğer yalnız yaşıyorsan, "sana kim bakıyor?" diye sorarlar. Sahip olduğumuz bu gülünç kültür, buradaki İranlıların zihniyeti hâlâ olduğu gibi, ayni.
Hayalin nedir?
Eğer yapabilseydim, İran’daki tüm lezbiyenleri kurtarıp buraya getirirdim. Çığlıklarımız susalı yıllar oldu ve kimsenin kulağına ulaşmadı.
|
|
| Haber Tarihi : 30.08.2009 |
| Haber Editörü : UntiLSleeP |
| «« GERi
|
Bu haber 168495 kez okundu.
|
Haberi
Paylaş |
Face
 |
Blog
 |
Frien
 |
Mysp
 |
Twit
 |
|
Not: Bu sayfalarda yer alan yorumlar kişilerin kendi görüşleridir.
Yazılanlardan lezce.com sorumlu tutulamaz.
| Habere Yorum Yaz |
|
| ben yöneticilerden rica ediyorum.bu ıranlı bayan arkadasla tanısmak ıstıyorum kendısıne yardım edebilirim |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| Bir süre Türkiyede kalıp sonra Kanadaya yerleşmiş bir iranlı şunu diyordu:
``Biz iranlılara islami kurallar ve türban dinci devrim yönetimi tarafından yukarıdan baskı ile zorla kabul ettirildi. Ama sizlere türban tabana yayılarak getiriliyor. Siz bizden çok daha kötü duruma düşeceksiniz. ``
Yok canım bizde olmaz diyen kişilere hatırlatalım ki İranda da bütün marksistler şeriatın geleceğine inanmadıkları için dincilerle iş birliği yapmışlardı Şah rejimine karşı.Sonrasında çeşitli, gruplardan 40 bin kişi daha asıldı ama vinçlere ilk asılanlar markisislerdi... |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| dünyada farklımı sanki durum heleki bizim gibi gelenekci toplumumuzdaa çok daha zor biz buyuz demek. bu haberi okuyuptaa hayrete düşmeyelim hiç |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| SANKİ BİZ COK FARKLIYIZ İRANDAN. ARANIZDAN KACI BEN LEZBİYENİM DİYOR ÖZGÜRCE SAKLANMADAN.YADA SEVGİLİSİYLE ÖZGÜRCE BİRLİKTE OLUYO KİMSEYE ALDIRMADAN.BEN BUNLARI AŞANA KADAR KAÇ YIL HARCADIM.ARANIZDAN BİRİNİN ELİNDEN BİŞEY GELİRSE ÖNCE TÜRKİYEDEKİ LEZBİYENLERİ KENDİ GİRDAPLARINDAN KURTARSIN |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| Can alsaydı bu kadar işkence görürmüydü?. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| bu haber 2007nin bu arada, keşke altına belirtilseymiş.. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| Aslen ARAbistanlıyım ve o bölgede ki şartlar o kadar ağır ki insanların tercihine hiç bi zaman saygı duyulmuyor...çok yazık |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| sadece sorunun başlama ve bitiş yeri iran mı? yada çözüm kaçış mı? Diyelim ki kaçtılar...türkiye ye geldiler! peki sonra? 23 yaşındayım ve buyaşa kadr eşcinsellere karşı görüş ve zihniyetlerin hiçbizamn değiştiğini görmedim.. hala birçoğumuz aile baskıları ve çevre yüzünden benliğimizi,düşüncelerimizi,isteklermizi ortaya koyamıyoruz.bırak toplum tarafını! en iyi dostum dediğin , parmağın kanasa yanında olucak ailen bile sana düşman kesilebilyor..bu dünyada kendi varlığını kabul ettirebilmen için mutlaka bişeylerden ödün vermek zorundasın ; ya hayatından...ya ailenden...yada kendinden,hayallerinden,sevdiğin kişiden vazgeçeceksin!! bence sadece bu arakadaş yada iranda yaşıyanlar için değil bu durumda olan herkez için hayata tutunmak,hayallerini gerçekleştirmek bu zihniyetler içinde yaşamak kadar zor!!! |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| amerikada 50 yıl önce zencileri lokantalara toplu yerlere almıyorlardı. herkes tarafından dışlanan bir tür gibi görülüyorlardı. biri çıkıpta bir gün bir zenci başkan olacak dese herkes dalga geçerdi. ama bakın şimdi zenci bir başkanları var. bir gün iran kurtulacak. ama gercekten inanmaları ve mücadele etmeleri gerekiyor. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| bu konuda yazılar okuudm arastırmalarım var. rejım baskısı degısmesı zor en kısa yol kacmak ve belkıde ``TEK YOL``.. malesef.. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| İran da bır kadının saçı acık gezmesı bıle sucken nasıl olurda lezbıyenlık hosgorulebılırkı? suan ıcın hayal gıbı gorunuyo işlerı cok zor. en ıyısı kacmak yaptıkları gıbı. cunku o rejım cok köklu sarsılması zor baslarının caresıne bakıcaklar bu konuda cok kıtap okuudm ve ıran da yasamın zorlugunua z cok anlıyabılıyorum... zor cok zor.. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| İrandaki sorun kişisel değil tamamen yönetimle alakalı. Şeriatı uygulama adı altında, kendilerini adadıkları dine zarar veriyorlar. İnsanları islamdan ve ülkesinden uzaklaştırıyorlar. Kaldı ki islam, hoşgörülü ve affedici bir dindir. Okulda tanıdığım çok iranlı oldu. Kızların neredeyse tamamı burun estetikliydi sebebi ise geri döndüklerinde tanınmamak ve ispatlanmamak. Umarım bu zulüm bir an önce sona erer.. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| 17 yaşındaki kız arkadaşının çığlığının kulaklarındaki yankısı çok acı.şeriata yakın ülkelerde bu hep aynı son oluyor ne yazıkki.keşke irandan hindistana gitme şansı varmış .ailesi için geri dönmüş.dönmeyip cinsel tercihlerini yaşayabilcekleri yerlere gitselermiş.böyle konuşmak kolay olduğundan değil.ama yinede çare üretme adına.evlendirilmeside daha büyük kayıb.bunu türkiyedede yapıyorlar.olmadık birşey değil.aile öğrenince veya şüphelenince direk baş vurduğu yol evlendirmek.sanki evlendirince lezbiyenlik bitiyormu.hemen dönülüyormu.değil,ancak benim gibi bisex oluyorlar zorunlu.bunu anlamak okadar zor ve acıdırki.onu anlamakda zorlanmıyorum.tercihin aynıdır,yöneliminde aile baskı yüzünden koca sahibi oluyorsun.ama içindeki lezbiyen seni yaşatıyor.sadece sahte bir kimlik oluyor gibi .yinede onun defalarca yattığı hapisleri çektiği acıları düşününce içim burkuluyor.keşke onun kadar cesur olsaydım diyorum..
irandaki tüm lezbiyenlerin sabırlarının sonunda bir gün eminim güneş onlarında üzerine doğacak doğduğunda yanlarında ve arkalarında bizler olacağız. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| Bende Aslen bir iranlıyım..
Düşünüyorumda bu şartlar içerisinde orda yaşamak oldukça acı..
|
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| - Birçokları İran’da lezbiyenlerin ``kadın`` oldukları için ve cinsel yönelimlerini gizli tuttuklarından sorun yaşamadıklarını düşünüyor. Sen bu konuda ne diyorsun? -
Bu böyle olsaydı bile sizce bu iyi bir şey mi ki? Bence değil. İnsanlar neden suç olmayan bir şeyi suçmuş gibi yaşasınlar ki? Bu tarz denetimci sıkboğaz ülkelerde (dayanakları ne olursa olsun) daha bir çok şey böyledir. Bir çoğumuzun alenen ve olağanlık içinde yapabilme şansını bulduğu şeyler dünyanın bazı ülkelerinde sıkı denetim veya yasaklar altında yaşanıyor ve bizim için görece cesaret bulabildiğimiz şeyler karşısında orantısız cezalardan çekinen ve sinen insanlar dört duvar arasında ya bir yalan yaşıyor, ya da insanlardan kopuyor.
Ve bu hiç önemsiz değil. Eğer ben burada bir takım özgürlüklerin ve görece bir güvenin tadını çıkarıyorsam, cezalandırılmayı geç, eğer hala yakın çevrem tarafından değişik onay/onaysızlık durumlarına rağmen iyi kötü kucaklanmanın verdiği sıcaklığı yaşıyorsam, sırf başka bir ülkede yaşıyor ve yüzünü görmüyorum diye başka bir isan evladına kendiminkinden daha düşük bir standart biçemem. İkiyüzlülük olur bu. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
| ilk önce iranda genel olarak insan hakki yok,lezbiyene gelene kadar,kapi 40 degil,cogu kez aksam olmasi lazim..daha yeni,ayaklanma bitti,sonuc?sokak ortasinda katliamlar yapildi,sonuc?yok,ve uzun bir sürede olmayacak..!gencecik insanlar yine bosu bosuna öldü!!iran gibi bie memlekette devrim olmaz,bunu herkes biliyor..yinede basarilar diliyorum,orada yasayan lezbiyenlere.. |
|
Yazan: Lezce Üyesi
|
|
|
|
Diğer başlıklardan bazıları.
