Ömrümüz, yarım kalan boğazımıza düğümlü sözcüklerden ibaret kimi zaman. Her birimizin içinde kalan eksik ya da yanlış birçok ayrılıklar yaşanmıştır. Ama en kötüsü ilk kaybettiğimiz o andır. İlk alışmakta olacağımız onsuzluk. Her şey bir tarafa ilk alışmak sonradan kabul etmekten daha zor. Kabul etmek, vazgeçmek bunlar kolayda. Alışmak zor. Sevmek alışmaktan daha zor gelir derler. Seversin de bir daha alışır mısın? Bir daha aynı acı içinde, bir başka sevdaya güvenebilir misin?
Öyle bir duygudur ki içinde kalan. Her önüne çıkanı o eskideki duyguna bağlarsın. Bir sıfır başlarsın yeni atacağın adıma. Duygularını kenara koyabilecek kadar mantığını ön plana çıkartırsın. Düşlediğin an gelir geçmişini, o an yıkıl`an neyin varsa tekrar acıtır seni derinden. Gözlerinden akacak iki üç damla yaş, seni alır götürür fark etmezsin. Bir şarkı sözü, bir ses, bir hareket sana ilham verir sanki. Unuttum derken anımsarsın olup biteni.
Aşkın büyüsünde dolaşan o tatlı emsali duygularını, çöp kovasına atmak gibi. Ne tuhaf yarabbim sözler, korkular ilk gün ki gibi aklında ama oysa o yok. Sözlerinde anımsadığın, korkularında beslediğin, kucağın`da büyüttüğün kocaman sevda ne olacak şimdi. Her ayrılık, bir hasret getirir. Hasretini çekeceğin ne varsa son ayrılığının deli pençesinde mahkum kalır.
Gördüğün an için titrediği. Sözlerini duyduğun an kalbinin deli gibi attığı. Bir sözünü, bin algıladığın. Bir şey istese canını kata kata yaptığın. Adını duyduğun an dünyanı durduğun. Sadece sen dediğin. Sadece ben olduğun. O gözlerine baktıkça kalp gözünü açtığın. O bir seviyorum dedikçe, senin bin algıladığın. O elini tuttuğunda kalbinin karanlık yerlerine ışık saçtığın. Olmazsa olmazım dediğin. Elinden kayıp gitmesi miydi sona kalan?
Bir ayrılık bin birleşmeye bedel. Bedenim ruhumdan ayrılmış gibi. Bir daha asla sevmem diyorum. Ama sevmek içinde savaşıyorum. Bu ne iştir ki kendi içimde zaferler kazanamıyorum. Kafamın içinde eriyip biten onlarca umutsuzluk içinden, sadece birini unutmak istiyorum. Başaramıyorum ama vazgeçmiyorum da. Bana düşlerimi unutturan, benim umutlarımı çalan, beni aşka küstüren o amansız ayrılık kelimesini silip atmak, asla hatırlamamak istiyorum. Her güzel şeyin bir sonu vardır; sözünden nefret ediyorum.
Yanlız kalmak mı bizi üzen, yoksa yeni bir kalbe doğru yol almak mı? Tam bitti derken, eskinin yarasını sarmak mı zordur, yoksa yeni bir dünyayı keşfetmeye çalışmak mı? Hepsini geçtimde, yarım kalan hayallerimiz...? Sanırım en büyük yanlızlık`tın içimde. Yanlızlığıma kavuşturan bir ah idin taa derinlerimde. Kalbim ağlarken, bedenim sadece seni arzularken, gözlerim sadece seni anımsarken, yok oluşunu fark etmek beynimde, ölümden beter.
Bana düşlerimi geri ver. Hayallerimi geri ver. Bitip tükenmeyen gülümsemelerimi geri ver. Sana bakan o gözlerimi geri ver. Sana inanan o saf duygularımı geri ver. Bana son baktığın gözlerin kalsın hafızamda. Elimde kalan umutların yeşersin yeniden. İçimde sadece kendimde yaşayım seni, sensiz geçen günlerimi.Sensizlik ile oluşan sebepsiz hallerim kalsın bana, sen git ardına bakma. Ben bizi özlerim, sen git.
Alışmak demiştim ya; geri almak istediklerimizdir aslında. Her ayrılık bu sözlerden inşa edilir az çok. Ayrılık bitip giden değil, kaybettiğimiz ne varsa alamadıklarımız demektir. Yeniden inanmak istemediklerimiz demektir. Ayrılıklar yeni bir başlangıçtır; sözüne inanmıyorum. Her ayrılık yeni bir başlangıç getirmeyecek kadar korkutur insanı. Her başlangıç son ayrılığın ızdırabını çeker çünkü.

Aşklar ayrıklıklar ile anlaşılır. Her ayrılığın en masumu aşkın başlangıcıdır. Düşlediğin ne varsa bir daha geri alamayışına inanmaktır. Ben inandım çok geç olsa da. Bir daha geri alamayacağım düşlerimi unuttum. Yeni bir düş yaratmak için uğraşıyorum artık. Ayrılıklarımız; asla yeni yeşerecek olan düşlerimizin önüne geçmesin. Tamam, ayrılık bir başlangıç değildir ama ayrılık acılarımız yeni bir başlangıcın katili olmasın. Yeni bir başlangıç son ayrılığın yükünü almasın. Ayrılıklarımızdan hemen sonra bir başlangıçta bulunun da demiyorum. Çivi çiviyi söker icabı:)Demek istemem; ayrılığın arifesini yaşamak. Önüne direk bir sevda ile süslemeden içimizdeki kalan o lanet duygulardan arınmak. Arındığınızı hissettikçe inanın bana yeni bir sevda, sanki ilk aşkınız kadar içinizde yeni heyecanlar uyandıracak. Yeni biri, son ayrılığınız`dakinin benzeri olmadan, sadece kendisi olarak yer edicek kalbinizde. Bu şekilde etmelide. Ayrılıkların cezasını yükümsüz yeni bir sevda çekmemeli. Her ayrılık yükümlü birer suçlu gibidir, kalpte. Her yükümlü sevda belli bir zaman yaşar içimizde. Zaman bütün yüklerinizi sileceği an, kapılarımız açılır ardına denk. Zamandan başka çare nasıl kalmıyor bazen. Zaman denilen; her şeyin ilaçı o vakit. O ilaçın tesiri biraz sabır gerektirir. O sabrı çözdüğümüz an canımızın acısı biraz hafiflediğini hissederiz. İşte tam bu zamanda yeni bir sayfaya merhaba diyecek kadar gülümser içimiz:)
Dip Not= Her son yeni bir başlangıç olacak kadar masum değildir.

Özgür KELEBEK