Yıllar önce… Mekân, arkadaşlarla bir parti ortamı. Esas kız Hicran, doğum günü kızının arkadaşı…

BİLGE : Hicran, bir afet-i devran. Yürürken ardında ışıltı bırakan, saçlarıyla birlikte kokusunu da saçlarının rüzgarında havaya savuran.. Benim gibi sıkı bir göz çapkınının dikkatinden kaçması ne mümkün. Öyle eda, öyle narin duruş. Bir de baktım ki gözlerimiz buluşmuş. Valentino dönemlerimin doruklarındaydım, durdum ve gözlerinden kalbine doğru giden yola öylece baktım…

HİCRAN : “Siyah sadece geceye yakışır zannederdim, üzerinde görene kadar. Bakışlarınsa gözlerinin rengini aşabilecek kadar derin ve keskindiler. Bir an çıplak kaldım, sonra giyindim, sonra tekrar soyundum. Bakışların kaç kere soyup giydirdi beni hatırlamıyorum, sonunda bıraktım utanmayı çıplaklığımdan. Teslim ettim bakışlarına kendimi. N’olacaksa olsun, seninim işte al beni!”

BİLGE : Bir sonbahar güneşiydi Hicran. Ben dolunayı severdim oysa. Bana güneşi sevdirdi, güneş gibi parlayan yüzüyle. Eros ‘a pabucunu ters giydiren benken, onun oklarından birine hedef olmak, çekirge bir sıçrar iki sıçrar hesabı yakalanmak işime gelmeyen bir hesaptı. “Erkekler Marstan Kadınlar Venüsten” se, Hicran bütün hesapları alt üst eden bir Venüs ‘lüydü.

HİCRAN : “Hep bekledim ben.. Beklerdim de zaten, gelmesi olası olan sendin çünkü.. Ne çok dinledim sana dair söylenenleri. Hani anlatmak yetmez, yaşaman lazım misali. Görmek ve yaşamak istedim seni.”

BİLGE : Öyle sevdi ki Hicran beni, onun beni sevme şekline aşık oldum belkide. Benim gibi delibaş birini “Değiştirebilirim!” düşüncesine kapılmadan, sorgulamadan, yargılamadan. Yaramazdım, hırçındım ve ne acı ki o yaşlarımda giderse gitsin bana kız mı yok ukalalığındaydım! Ama gitmedi! Durdu! O durdu, ben korktum! Gitmesi lazımdı, neden gitmiyor? Ne üzerime geldi, ne de gitti. Öylece durdu!

HİCRAN : “Babama benziyordun çünkü! Oda senin gibiydi anneme karşı. Belli etmezdi hiç bir şeyini. Birde seni tanımaya başladıkça yüreğindekileri daha net gördüm. Aşka kapalıydın, ya biter de aşk acısı yaşarsam diye korkuyordun. Sen gibi güçlü birine yakışmazdı aşk acısı! Daldan dala konuşun, aşık olmaktan korkuşun, özgürlüğüne düşkünlüğün… Issız adamlık sana göre değildi ve sende ıssız adam değildin aslında. Üstüne gitmek, kaybetmek olacaktı. Ben beklemeyi seçtim, çünkü sen beklenmeye değerdin.”

BİLGE : Hiç kimselerin bilmediği bir bağ eviydi Hicran. Telefonun ucundaki gizemli sesti. Kaç kereler beni dinledi, kaç kereler hiçbir şey sormadan açtı o kapıyı hatırlamıyorum. Salondaki koltuğun üzerinde sızıp kaldığım gecelerin sabahlarında, kaç kereler sessizce evden çıktığımı da. Herkes bir yana ben bir yanaydım, biliyorum. Dünya karşıma geçse, o dünyayı karşısına alırdı, bunu da biliyorum. Onun tek doğrusu vardı, ben. Gelsem de gelmesem de sevdiği ben…

HİCRAN : “Aşk sendin çünkü! Ve aşk senin için gelse de gelmese de, olsa da olmasa da sevebilmekti! Canım yanıyordu yanmasına ama aşk yanmaktı zaten aynı zamanda. Bile bile yürüdüm ben o ateşe, kül olmayı göze alarak. Sendin aslolan, yanmak nedir ki senin yanında. O kadar muhteşemdi ki yüreğin, gerisi teferruattı, anlamsızdı.”

BİLGE : Yaşadığım bal arısı hayatın içinde ilk aşkım oldu Hicran. Korktuğum, kaçtığım aşkın ilk kahramanı. Aşka duyduğum lanet olası inançsızlığımla çok hırpaladım yüreğini. Boncuk gibi dökülürken gözyaşları, bir gün bile sensin demedi. Silik solgun değildi asla, ezik hiç değildi, bana susuyordu kelimeleri, bana yeniliyordu. Sabrıyla sevmeyi öğretti bana, aşktan korkmamayı. Sabrıyla dindirdi yüreğimdeki fırtınaları.

HİCRAN : “Küçük bir çocuğun karanlıktan korkmasıydın sen. Şimşeği gördüğümüzde daha duymadan sesinden korkmaktın gök gürültüsünün. Seni aşmanın yolu şarkı söylemekti karanlıkta. Üzerine gitmekti, ıslanmaktı yağmurda. Beraberce, elele uyanmaktı yağmur sonrası toprak kokularına. Her geçen gün nasıl da güçlendiğini görmek, aşkı nasıl da kucakladığını hissetmek. İşte hayat bu demekti.”

BİLGE : İnsan mutluluk yağmurlarında ıslanmayı seviyor sevmesine de, yıldırımın da yağmurun parçası olduğunu hesaba katmıyor nedense. Alabildiğine ıslandığımız bir gün, ağaca düşen yıldırım gibi düştü ayrılık başımıza. Fazla mutlu olmaktan korkmalarımın mimarı oldu Hicran. Bedenler ayrıldı ama ruhlar asla. Hiç değişmedi, bildiğim kadınlar gibi olmadı. Çirkinleşmedi kalbi, çirkefleşmedi. Çok güzeldi, daha da güzelleşti değişmeyince. Hiç kimseden saklamadım Hicran’ı. Kimisi kıskandı, kimisi yerine geçmek istedi. Kimisi hala ona aşıksın dedi. İlk zamanlar evet aşıktım ama sonraki yıllar yerini çok farklı bir duyguya bıraktı. Çok daha güçlü ve güvenilir bir duyguya. Aşk değildi, başka neydi bilmiyorum ama aşk değildi. Saygı ve minnetti belki de. Tarif edilemezdi, hala da edemiyorum…

HİCRAN : “Değişemezdim, içimde sen vardın. Ve hep orda kaldın. Şimdi yıllar sonra bakıyorum da.. Kalbine yerleştirdiğim aşktan kaçmadığını görmek, emeklerimin boşa çıkmadığını bilmek, işte bu her şeye değer..”

BİLGE : Aşkı bana sevdiren kadın, sendin değiştiren tüm düşüncelerimi. Sendin beni yenileyen, fırtınalı yüreğimi sakinleştiren. Sendin bayrak açmışcasına deli dolu gidişime dur diyen. Sen koymasaydın aşkı yüreğime, bir daha aşık olur muydum? İyi ki vardın ve ne şanslıyım ki ilk aşkı sende yaşadım…


HAMİŞ : Bu yazının oluşum aşamasında, yüreğindekileri paylaşarak yıllar sonra bile desteğini esirgemeyen sevgili Hicran ‘a en derin saygılarımı sunuyorum. Bu yazı benden ona doğum günü hediyesi olarak bir ahde vefa yazısıdır. Herşeye, herkese, yıllara, yaşanmışlıklara, kazançlara, kayıplara ve hepsinden öte benim gibi bir fırtınaya rağmen yüreğindekilerin arkasında hala dimdik durduğun, durabildiğin için sana gönül dolusu teşekkürler Hicran. Sesine aşık olduğum kadından sana ve senin gibi özel kadınlara gelsin bu şarkı. İyi ki varsınız. Ömrünüz yıldızlı mutluluklarla parlasın…

Celine Dion - My Heart Will Go On

http://www.youtube.com/watch?v=zmbw8OycJrE

Işık ve sevgiyle

Bilge ADAM