Nerden başlasam diye düşünürken ya da nasıl anlatabilirim o mucizevi varlığı diye çabalarken, kadın denilince aklıma ilk neler geliyor onu düşünmekle buldum kendimi. Sonra aklıma yeryüzündeki her güzel şey kadının eseridir sözü geldi. Düşündüm, gördüğüm her güzel şeyin sahibinin kadın olduğunu fark ettim. Annemi düşündüm. Benim bu dünyada gördüğüm en güzel şey annemdi. O benim mucizemdi. O bir kadının en güçlü haliydi gözümde. Çünkü beni her zorluktan çıkaracak kadar güçlüydü. Balkonumuzdaki çiçekler bile en çok annemi severdi. Evimizin direği, soframıza oturma nedenim, sabah uyanma sebebimdi.

Ve diğer kadınlar;

Kadınımız… Yaradılışın en saf, en güzel hali kadınımız.

Kadınlarımız;güzelliği, çirkinliği, soğukluğu, sıcaklığı, nefreti, sevgiyi, tutkuyu ve aşkı bir yerde toplayan bir beden. Çözmeye çalışırız, çözemeyiz. Çünkü kendine ait bir dili vardır kadının, konuşturmasını bilene konuşur, bakmasını bilene gösterir kendini. Mutsuzluğunda mutlu görünen, mutlu olduğunda mutlu edendir. Yanında güvende hissettiğindir.

Kadın umuttur, karanlıkta bir sestir. Tüm sağırlara inat haykıran sessiz bir çığlıktır.

Kadın annedir, gelecektir. Geleceği yetiştirendir. Hayat eğitim ise kadın öğretimdir.

Kadınlarımız…

Toplumun bir yerinde anne, bir yerinde öğretmen, bir yerinde doktor olan ve sayamadığım kadar çok meslekte ki kadınlarımız… Yerden yere savurduğumuz, sahip çıkamadığımız kadınlarımız, kadınlığımız. Değerine paha biçemeyeceğimiz, ama değerini bilemediğimiz kadınlarımız...

Bir eser de okumuştum ‘Ne çok kişi yok olur aslında, bir kadın gittiğinde’ diye bitirmişti sözünü yazar. Ne güzel söylemiş. Bir kadın gittiğinde, sadece gitmez, yanında götürür verdiklerini.

Bir kadın giderse eğer, arkasında bıraktıkları yarım kalır. Bir çocuk annesiz, bir eş sevgisiz, bir kardeş ablasız, bir anne evlatsız ve bir ev sessiz kalır. Düzen gider, gülüşler eksilir. Ne tamamlanabilir bir çocuğun hayalleri ne de yeri dolar bir annenin…

Kadın gitmez, gelecek gider. Bir kadının yarattığı boşluğu hiçbir şey tamamlayamaz.

Ve bir kadın giderse dünyadaki bütün güzellikler de onunla beraber gider…

Buna rağmen; tıpkı Nazım Hikmet Ran` ın şiirinden bir dizede olduğu gibi, ne yeri doldurulabilir ne de kıymeti bilinir kadınlarımızın…

Ve kadınlar bizim kadınlarımız: korkunç ve mübarek elleri ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yârimiz. Ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki ve kara sabana koşulan ve ağıllarda ışıltısında yere saplı bıçakların oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan…

Kadınlar Günü; 8 Mart 1857 tarihinde ABD`nin New York kentinde can veren 129 kadın işçinin anısını yaşatmak ve adı olmayan kadınlarımızın hakları savunmak adına başlatılan bir dayanışma günüdür. Tüm kadınlarımızın Kadınlar Günü kutlu olsun. Kadın olmak güçlü olmaktır.

İyi ki kadınız!