‘’ Deli ‘’ dedi hafif alaycı bir tavırla. Aldırış etmedim ve dönüp arkamı yürüdüm. Ama arkamda da olsa, ağzının kenarına iliştirdiği sigaranın, izin verdiği müddetçe açılabilen dudak kenarındaki iğrenç salyayı fark ediyordum. Aynı nüktedan tavırla : ‘’ Farkındalık önemlidir.’’ dedim. Bunun üzerine ne dese beğenirdim? Gülse daha mı iyiydi? Yoksa önce o ağzındaki sigarayı mı söndürmeliydi? Hiçbirini yapmadı ama eminim ki amacı beni bir kere daha yok saymaktı.

‘’ Anormalsin sen.’’ deyip susacağını düşünürken ‘’ Bu yumurtayı kıramayacak kadar yeteneksiz, bir yumurtanın beyazı olamayacak kadar kara, sarısı olamayacak kadar yeşil, yeşil çimenlerde koşamayacak kadar hantal, gökyüzündeki yıldızları göremeyecek kadar kör, o yıldızlardan bir hayal koparamayacak kadar basiretsiz ve sığsın. ‘’ dedi hunharca.

‘’ Evet. Bu dediklerinin hepsini tek tek olabileceğim gibi her birini tek bir çatı altında toplayıp, sıfatlarım ve ben mutlu mesut bir birlikteliğe de girebiliriz. Ama merak ettiğim bir şey var kuzum. A/norm/al ne ola ki? ‘’
…… Kuzuların sessizliği mi? Fırtına öncesi sessizlik mi? Nen var kuzum? Bu kadar sayıp döktükten sonra birden çekip gitmesine anlam veremedim doğrusu.

Ama kabul edelim ki bunların işi o. Sayıp sövüp, kırıp döküp, üstüne de seni alt ettiğini düşünüp, zaferden yeni çıkmış komutan edasıyla, dik, mağrur ve hatta gözlerinden ateş çıkarcasına, huşu içinde çekip giderler. Hadi şimdi hep beraber. Yaşasın Tosun Paşa!

Tosuncuklar, paşacıklar bu hafif esintili pazar sabahında, kahvaltılarını edip üzerine bir de gazetelerini hışırdatıyorlarken ben… Kırık bir laptop ekranı, haddinden fazlasıyla üşüyen bir beden ve küçük bir operasyona girecek olmanın verdiği küçücük bir endişeyle, yeni sezona merhaba diyebilmenin derdindeyim. Hey there! I am writing on the site.

Sadece yazıyorum. Yazmaktan öteye geçmek gibi bir derdim olmadı. Herhangi bir arayışım da yok. Tıpkı Özgür Kelebek gibi, Odun Kadın gibi ben de meramımızı yazarak ifade etmeye çalışanlardanız. Ne kadarını başarabiliyoruz orasını Kaptan-ı Derya’mız hocamız Bilge Adam takdir eder, sizler onun onayından geçen işbu yazıları hür iradenizle okuyabilirsiniz. Elbette beğenmeme hakkınız saklıdır ve buna da saygımız vardır. Lakin bizler, yazma telaşı içinde olanlar, ölmeden önce nasıl biraz daha naçizane bir katkı ile insanlığı anlamaya çalışabiliriz derdindeyiz.

Derdimiz büyük, önemli ve derin. Yolumuz uzun. Bütün yazar ve yazacak olan arkadaşlarıma aydınlık başlangıçlar diliyorum. Saygılar bizden efendim.

Sabahleyin
Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim
Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde
Eliniz beyazken uzatın isterim
Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim.
Gülten AKIN – Deli Kızın Türküsü

Ummayın, inanın. İnanırsak varız…

Ayrık Otu