Bir resim gördüm. 19 yıldır seyretmediğim, dinlemediğim, takip etmediğim sosyal medya denen şeytanın içinde hekimim: “Buna bakmalısın!” dedi. Baktım ve bittim. O an uzun bir sinir krizi geçirdim. Nefesim kesildi, nutkum tutuldu, aklım infilak etti. O an resime masumca bakarken dünyam resmen başıma yıkıldı. Hala sakinleştiğimi söyleyemem. Sosyal medyadan uzaklaşma nedenim de 19 yıl önce Malatya`da ki çocuk esirgeme kurumunda yaşanan cinsel taciz olayıydı. evde, büyük bir kaos, çocuğumu yeni dünyaya getirmiştim. Hayallerim, psikolojim, empati kurmam, offfffffff offfff! Kabus gibi geçen uzunca aylar, gece gündüz beynimde canlanan rüyalar yaşadım ve sonrasın da her şeyden uzaklaştım kendime bir fanus yarattım. insan olmayı unutmamak adına, bu sistemin içindeki sistemsizlikte sindirilmiş olduğumuz hissi bastırılmış duyguların içinde susmaktan, harekete geçmemekten ruhani olarak çok ama çok yoruldum.. Neyse, sonuçta üç maymun olmamak için yılardır uzaklaştığım şey gözüme gözüme sokulmuştu evren tarafından ama yok artık durmuyorum, durmayacağım, çünkü hayatım boyun ca bu evren de hiç susmadım. tüm haksızlıklarla savaştım; yalanlarla, adilerle, yamacımda yaşanan ve şahit olduğum uzanabildiğim herşeyin kavgasını ettim. Diğer düzenekte olanlar ise bana çok uzaktı. Müdahale edemezdim, biliyordum. Üç maymun da olamazdım. O yüzden ``Duymamak en iyisi`` diyordum ama bu gün bunu demiyorum, demeyeceğim, demekte artık istemiyorum! Ben aklını kaybetmiş bir deli olarak pazar günü tek başına bir birey olarak çıkacağım! Kadıköy de en polis olmayan ermeni kilisesinin önün de olacağım. Kendim bir birey olarak bu çocukları ve bu çocuklar gibi olan tüm çocukları da # lerin arasında bırakmayacağım! Bu sefer değil artık değil 😡😡 Sosyal medyada # yapıp gözyaşı döken emoji yapmakla da imza bla blası yapmaklada olmaz bu işler! Ve yıllardır olmadığı olamıyacağı ve oldurtamıyacağımız da çok ama çok belli neyse Ben bu gün çocukların sesini duyurmak için çıkıcağım sokaklara! Nefret ettiğim bu evrende masumlara yapılanlara dayanamıyorum artık! Son 10 yılda 250 bin çocuğa tecavüz edildiğini bilipte bilmemezlikten gelen bir toplum da bunu yapmam neyi değiştirecek diyip # lerin ve # imzaların çok şey olduğuna inanlardansa ses tellerimin kopuşuyla belki bişiy olur algısıyla risk almak belki daha iyidir bilmiyorum ama illaki ufak bir kıvılcım bile yakma umudu bile içimdeki vicdanı dindirmeye yeter belkide onuda bilmiyorum hiç bir şey yapmamaktan iyidir çünkü artık Hiçbir şeye dayanamıyorum! Ses tellerim kopana kadar bağırmak istiyorum! İçimin ateşi sönmeyecek, onların ki ise ölene kadar yanlarında gidecek. Benimki ne ki sönsün. Sonuçta hepimizin tramvaları, hepimizin hayatının sonuna kadar taşıyacağı yaralar var. Yaşasak ne olur ki bu evrende? Bir kere de saklanmadan # lemeden avaz avaz bağırsak! Bence hepimizin çocukluğuna dokunacak ve şimdi bunu yaşayan çocuklara ışık oluruz. Belki de tıkanan nefeslerimiz açılır, tıkanan nefesleri açılır! 04.07.2021 pazar günü saat 15:00`de ben kendi başıma bir birey olarak Kadıköy ermeni klisesinin orada olacağım. Benimle avaz avaz bu çocuklar için resim yapmak isteyenler bu yazıyı yaysın lütfen. Artık içinize bağırmayın... Susmayın, kendiniz için, içinizdeki çocuğun travmaları için, size ses olmayan; dil olmayanlar gibi yapmayın! Bizler büyüdük tramva gecelerimizde. Şimdi bizlerin dilleri, sesleri bu çocuklar için çıkmalı; çıkartmalıyız! Ben elimde pankart ve kafamda huni ile orda olacağım. İster yanımda olursunuz, isterseniz kenardan etek altından görüntü çekersiniz. Karar sizin.

Simurg_
Türkân Arseven

Korkmuyorum korkmıyacağım ve korkutamıyacaklar...