Nerede olduğumuzu, kim olduğumuzu bilmiyoruz. Bilmek işimize gelmiyor belki de. Neyin kafasını yaşayıp neyin peşine düşeceğimizi de şaşırmışız. Yolda her ‘Kuçu kuçu!’ diyene kuyruğumuzu kıvırıp duruyoruz. Gocunmuyoruz da ihtiyacımız var. Hayatın en yuvarlak hattı olan Dünya’nın ne kadar küfre ve tatmin olmaya ihtiyacı varsa bizim de o kadar kendimizden kurtulmaya ihtiyacımız var. Ölmek gibi keskin, kestirip ortaya atılan ihaleler mutlak galibiyetler getirir. Ya da çocuk peydahlamak gibi… Birinde bitiriyor diğerinde yeniden başlatıyoruz kendimizi. Eğitimi bilemem fakat heves için değişim şart. Hevessiz insan kütük gibidir, ateşe attığı ömrüne yanar…

Okkalı bir işte çalışmak için okuyoruz. Ne kadar çok inek olursak ileride o kadar sağlam bir öküz oluyoruz. İş için gecenin en ilhamlı saatlerini siliyoruz ömürden sabahın nurunu sabahın körüne dönüştürüyoruz… İşteyiz; aynı insanlar, aynı yüzler, aynı beyinler, sesler… Aynı bardaktan sadakatle içtiğimiz, tahammül desteğimiz kahve… Öğle yemeği ve sabah yaşanılanın tekrarı… Yeterince yorduğunda iş bizi azat ediyor. Akşam hayatta kalmak için suyumuz çekilmiş fakat hayat cömert; posamızı bize bırakmış. Her gün gittiğiniz bir bar ve içtiğimiz bira, hep aynı masada, aynı insanlarla ya da yan masayla tanışma ve bir sonra ki gelişlerimizde kalabalık bir tekerrüre sahip olma.

Hayat çok zeki bir kurgu, akıllıca düşünülmüş bir Tanrı oyunu. Hayat diyorum çünkü bizim yaşamla alakamız pek yok. Yaşamıyoruz, hayatta kalıyoruz. Sanki doğarken Tanrı’ya borçlu çıkmışınız da ömrünüz boyunca onu ödüyormuşsunuz kullarına gibi düşünün. Mevlana gibi tek elimiz bulutları mıncıklarken diğer elimiz toprağa bakıyor, dönüp duruyoruz kendi çapımızda eğlenme amaçlı. Ondan ödeme alıp ona ödüyoruz. Öyle abdestsiz bir durumdan da ancak bu kadar kutsal bir sorumlu bulabilirdik. Ah Yüce Allah’ım… İnanıyorum çünkü yeryüzünde ki hiçbir canlı, kuruluş, sihirli güç veya her ne haltsa insan hayatının içine bu denli pisleyemez. Tanrı bir katliamcıdır. Gerçekten olağanüstü bir kavramdır.

Daha fazla köpeklik etmeyip yazının devamını durumu algılayabilen diğer kuçulara bırakıyorum.

Ogan İnsan